Stel je voor dat je een satelliet of een planeet bekijkt met een telescoop en ongebruikelijke flitsen op het oppervlak ziet. Wat is het? Een natuurlijk fenomeen of een vleugje buitenaardse activiteit? Als we over Mars praten, kunnen wetenschappers nog steeds het exacte antwoord niet vinden.
Het zijn allemaal aliens!
Dit beeld, gemaakt door NASA's Curiosity Rover, veroorzaakte een verhitte discussie tussen UFO-fans.
Zodra een of andere anomalie optreedt op de Rode Planeet, worden de aliens als de eerste verklaring beschouwd. Het is altijd zo geweest, want we hopen nog steeds het leven op Mars te vinden: degene die nu bestaat of het fossiel blijft.
Maar een paar eeuwen geleden was de situatie nog ingewikkelder. Mensen geloofden in het bestaan van de marsmannetjes, die ons kunnen volgen en de planeet kunnen bezoeken. En de mysterieuze flitsen bevestigden alleen deze theorie.
Voor de eerste keer sprak een van de Britse astronomen (vermoedelijk een man met de naam Illing) over lichtflitsen, die in december 1896 een vreemde heldere gloed op het oppervlak van Mars ontdekten. Het is interessant dat twee jaar later de roman "War of the Worlds" verscheen, waarin een serie Marsachtige fakkels diende als het moment van lancering van buitenaardse indringers die naar de aarde vertrokken. Er wordt aangenomen dat HG Wells feitelijk een verhaallijn kan gebruiken (we hebben het over uitbraken, niet over agressieve buitenaardse wezens).
De tweede waarnemer was de Sovjet-astronoom Nikolai Barabashov, die in 1924 niet alleen een flits kon observeren, maar ook een heldere band die meer dan vier minuten in de recensie had geduurd. Het volgende record van 5 minuten was een krachtige blauwwitte flits van 1937.
De laatste opmerkelijke gebeurtenis vond plaats in 1956, waar een heldere en langdurige flits het geluk had gevangen te worden door Sovjet-astronomen. En toen kalmeerde alles ... Onderzoekers probeerden te begrijpen waar ze mee te maken hadden, maar de aard van de lichtgebeurtenissen bleef onopgelost.
Wat zijn de verklaringen?
Dit is een afbeelding van een navigatiecamera (Navcam) op NASA's Curiosity Mars Rover met een lichtpunt in de linkerbovenhoek. De zon is in dezelfde richting. Op de afbeeldingen van de rover verschijnen bijna elke week heldere vlekken. Een typische verklaring voor hen is kosmische straling die op een lichtdetector valt of zonlicht dat straalt uit stenen.
Allereerst moeten natuurlijke gebeurtenissen worden overwogen. Daarom hebben wetenschappers beslag gelegd op de mogelijke vulkanische activiteit of de val van grote meteorieten. Het telescopische onderzoek onthulde echter geen sporen (lava of kraters).
Er werd ook gesuggereerd dat het geheel in de ijskristallen voorkomt, die in de winter op de rode planeet aanwezig zijn. Ze creëren een verhoogde reflectiviteit en sturen ons een geconcentreerd fel licht. Niemand kan echter zeggen waarom de gebeurtenissen zo kort leven? En als dit iets natuurlijks is, hoe moet dan het gebrek aan herhaling na 1956 worden verklaard? Een exotische oorsprong is uitheemse oorsprong, die ufologen stevig hebben begrepen. In dit geval gaan de marsmannetjes hun gang op hun thuisplaneet en de uitbraken dienen als bevestiging van hun activiteit. Waarom stopte het? Misschien zijn ze gewoon ergens anders weggevlogen (misschien waren ze gestoord door vervelende aardbewoners die door een telescoop gluurden?). Dan flitsen gemarkeerd de momenten van raketlanceringen, waarvan de laatste werd gelanceerd in 1956. Maar dit is meer een plot voor een andere fictieroman.
Hedendaagse gebeurtenis
Heldere vlekken verschijnen in afzonderlijke frames die worden ontvangen door de navigatiecamera van de rover op 2-3 april. Elke spot flitst in de foto's gemaakt door de juiste stereocamera, maar niet in de foto's die links werden gemaakt (met een duur van een seconde). In twee foto's van de juiste stereocamera bevindt de spot zich op verschillende plaatsen van het frame en ter hoogte van het oppervlak voor de rand van de krater aan de horizon. Van licht wordt aangenomen dat het een schittering is vanaf een rotsachtig oppervlak, weerspiegeld door de zon. Op het moment van het schieten was de ster in dezelfde richting als de lichtpunt - ten westen en noordwesten van de rover.
Nu zijn er kunstmatige rovers op Mars die de planeet verkennen. Voor de hele tijd van onderzoek hebben onderzoekers tot nu toe geen Martiaanse vertegenwoordigers of op zijn minst enkele door de mens gemaakte objecten gevonden. In april 2014 merkte de eenheid Curiosity echter een afwijkende lichtpunt op, die op de camera's was gefotografeerd. Maar de bemanning van het ruimtevaartuig heeft onmiddellijk de mogelijke buitenaardse oorsprong opgegeven. Ze verwezen naar problemen in de apparatuur of licht sluiten, gereflecteerd vanaf het oppervlak van de rover. Er waren ook vermoedens dat dit een weerspiegeling is van de zonnestralen vanaf de rand van de krater. Maar de plaats van het evenement lag ver weg en de wetenschappers besloten om het verloop van het apparaat niet te veranderen.
Postscript
Nu zijn de flitsen op Mars niet gefixeerd en de onderzoekers kunnen nog steeds niet uitleggen wat het was. Vergelijkbare verschijnselen echter op de maan opgemerkt. Dit bewijst opnieuw dat we nog steeds te weinig weten over de buurt. Daarom zullen toekomstige ruimtebeheersers veel interessante dingen zien.
