WASP-107b is een gasreus die rond een zeer actieve ster draait van de hoofdreeks van het K-type, 200 lichtjaren verwijderd van de aarde. Met behulp van spectroscopie konden wetenschappers helium vinden in de atmosferische laag.
Astronomen slaagden er in om helium te vinden in de atmosfeer van een andere wereld. Een groep onderzoekers van de University of Exeter onder leiding van Jessica Spock. Ze hadden het geluk bewijs te vinden van de aanwezigheid van een inert gas op een super-Neptune-type exoplaneet WASP-107b, dat 200 lichtjaar verwijderd is en op het grondgebied van de Maagd leeft.
De belangrijkste doorbraak met betrekking tot de studie van exoplaneten in de Hubble-ruimtetelescoop toonde de overvloed aan helium in de bovenste atmosfeer van de wereld, alleen te vinden in 2017. De signaalsterkte was zo groot dat er een aanname is dat de bovenste atmosferische laag tienduizenden kilometers de ruimte in wordt getrokken.
Helium is het op een na meest voorkomende element in het heelal en werd lange tijd beschouwd als een van de gemakkelijkst te detecteren gassen op gigantische exoplaneten. Maar dit is de eerste keer dat hij werd gevonden. Het onderzoeksteam is van mening dat hun ontdekking de detectie van de atmosfeer rond buitenaardse werelden van aardse omvang zou hebben versneld. Wetenschappers hopen deze techniek te gebruiken met de toekomstige telescoop van James Webb om te begrijpen welke planeten veel waterstof en helium bevatten en hoe lang ze atmosferische lagen kunnen vasthouden.
WASP-107b is een planeet met een extreem lage dichtheid, die qua omvang lijkt op Jupiter, maar met 12% van zijn massiviteit. De temperatuur van zijn atmosfeer bereikt 500 ° C, wat wordt beschouwd als een van de koudste ter wereld (behalve de aarde).
De nieuwe techniek is niet afhankelijk van UV-metingen, maar maakt gebruik van IR-licht dat nieuwe manieren kan bieden om de atmosfeer van aardse werelden te verkennen. Het is ook belangrijk dat helium zich over een grote afstand in de ruimte verspreidt in de vorm van een dunne wolk rond de planeet.
Voor de eerste keer werd helium opgemerkt als een gele handtekening van de spectraallijn in het zonlicht in 1868. De naam werd gegeven door Norman Lockyer ter ere van de Griekse titaan Helios.
