NASA-wetenschappers gepland voor midden augustus een vergadering waarin ze nieuwe landingsplaatsen voor de Mars rover zouden bespreken, die een ambitieuze taak zouden moeten vervullen. Een voertuig dat geschikt is voor elk terrein moet proberen niet alleen sporen van leven op Mars te vinden, maar ook rotsmonsters uit de rotsen te boren, die vervolgens ter analyse aan de aarde worden afgeleverd. Tijdens deze bijeenkomst moet een lijst van de beste landingssites worden besproken, hoewel de geselecteerde punten waarschijnlijk zullen veranderen met de komst van nieuwe afbeeldingen en wetenschappelijke gegevens van NASA-satellieten die rond Mars blijven vliegen in zijn baan.
De nieuwe missie, die vaak de "Mars 2020" wordt genoemd, is om in juli of augustus 2020 van de aarde te vertrekken om in februari 2021 op Mars te landen. In dit geval moeten een hitteschild, parachutes en het "sky crane" -dalingssysteem van de Curiosity-satelliet (weergegeven op de foto) worden gebruikt. Er wordt ook gewerkt aan het systeem van navigatie en bodemherkenning, waardoor het neerwaartse ruimtevaartuig, voor een meer precieze besturing, nieuwe beelden kan verkrijgen en deze kan vergelijken met de afbeeldingen in de computerdatabase. Het systeem zou dus een veel groter aantal mogelijke landingsplaatsen voor de landing kunnen hebben. Een andere belangrijke taak is hoe een all-terrain voertuig het oppervlak kan oversteken om alle doelstellingen van de missie te omzeilen, waaronder het boren van twintig rotsmonsters, in slechts één Marsjaar, wat ongeveer zevenhonderd aardse dagen is. De volgende zijn enkele van de meest acceptabele landingssites:
Neely Fosse
Tussen een grote vulkaan en een oude krater door een botsing bevindt zich een gebied dat bekend staat als Neele Fosse, dat wordt gekenmerkt door een brede gebogen indrukking, meer dan duizend meter diep in het oppervlak van Mars. De holte van Nili Fosse is gevuld met kleihoudende stenen die gevormd kunnen zijn in de aanwezigheid van water. Dit kan de sleutel zijn om opgeslagen organisch materiaal te detecteren. Nili Fosse is de belangrijkste kanshebber voor de Curiosity-missie, maar de locatie van deze holte is heel moeilijk om mee te werken.
Jezero Crater
Wetenschappers hopen het water te ontmoeten in de oude gesmolten krater, bekend als Jezero. Het ligt in de buurt van de equator van Mars. Het is mogelijk dat water stroomde van de noordelijke en westelijke kanten van de krater, waar nu kanalen zichtbaar zijn, naar de zuidelijke muur, waardoor er een derde kanaal ontstaat. Wetenschappers weten niet zeker of er water bestaat, hoewel ze denken dat er ongeveer 3,5 miljard jaar geleden minstens twee afzonderlijke waterbekkens waren. De chemische gegevens verzameld door de Mars-orbiters tonen aan dat Jezero klei en andere mineralen zou moeten hebben, zoals koolzouten, die met water gevormd zouden kunnen zijn. Als er leven was op Mars in de tijd dat Jezero gevuld was met water, dan kan het bewijs hiervan bewaard worden in vulkanische sedimenten.
Noordoost-grote Syrt
De oude regio, die een gevarieerde verzameling watergevormde mineralen heeft, staat op de kandidatenlijst voor de Mars 2020-missie en wordt beschouwd als een potentiële landingsplaats. De zone ligt tussen het noordoostelijke deel van het Big Syrt-hoogland en de noordwestelijke rand van de gigantische Isidis Planiti-vlakte.
Krater Holden
Wetenschappers hebben lang nagedacht en gekeken naar de 100 km lange krater Holden, die alle tekenen heeft die nodig zijn om het leven te detecteren. En in plaats daarvan stuurden ze Curiosity naar krater Gail. Het doel werd bereikt, minder dan zeven maanden na de landing van de rover op de planeet - 3 augustus 2012.
Krater Holden, samen met Eberswalde Crater en Mort Wallis vallei, staan vermeld voor de voorgestelde landing van Curiosity in het kader van Mars 2020. Deze objecten zijn interessant voor wetenschappers in termen van het zoeken naar artefacten uit het oude leven en, mogelijk, het afleveren van monsters naar de aarde.
De huidige Holden-krater zou ooit het Holden-meer zijn geweest. Het bevat twee lagen sedimenten, waarvan de onderste kenmerkend is voor een groot meer. De bovenste laag werd waarschijnlijk gevormd toen het water uit het gebied dat bekend staat als de Uzboy Valis stroomde en brak door de rand van de krater. De stroom water moest zo enorm zijn dat ze keien met een diameter van tientallen voet kon rollen. In het oude stroomgebied van Holden zijn talloze kleine kraters, waarvan er vele gevuld zijn met sedimenten.
Southwest Melas
Een breed segment van de massieve kloof van de Mariner-vallei, bekend als Melas Kasma. Het snijdt door gelaagde sedimenten, die worden beschouwd als afzettingen van een oud meer. De samenstelling van de bodem van Melas bevat gehydrateerde sulfaten en andere mineralen verkregen uit water. Het gebied in het zuidwesten bevat waaiervormige structuren die aangeven dat het waterniveau in het meer fluctueerde. Een andere attractie van Melas is de nabijheid van seizoensgebonden oppervlakafwijkingen, de zogenaamde RSL-stromen - "lijnen die de contouren van hellingen herhalen", wat op de aanwezigheid van zout aan de oppervlakte kan duiden. "Marsstromen" kunnen potentieel worden verkend tijdens de uitbreiding van de missiedoelstellingen.
