Lang geleden waren er minder sterrenstelsels op grote afstand dan verwacht. En deze gebeurtenis roept veel vragen op met betrekking tot galactische fysica. In een nieuwe studie concentreerden wetenschappers zich op satellietstelsels Messier 94, die qua grootte op de Melkweg lijkt.
Ongeveer 10 kleinere buren leven rond onze melkweg, die elk van een miljoen tot miljarden sterren bevatten. Subaru's krachtige telescoop maakte het mogelijk om een verre melkweg M94 te bekijken. Nieuwe informatie zal ons in staat stellen om te begrijpen hoe sterrenstelsels rond de Melkweg ontstaan en om te voorspellen hoeveel dergelijke sterren rond M94 kunnen verschijnen.
M94 lijkt qua grootte op de Melkweg, dus verwachtten wetenschappers hetzelfde aantal buren te vinden. Er bleken echter slechts twee sterrenstelsels met een kleine sterpopulatie naast te staan. Dit is vreemd, omdat moderne modellen van galactische formatie niet in staat zijn om zo'n satellietsysteem te creëren. Deze gegevens beïnvloeden het begrip van hoe sterrenstelsels verschijnen, gelegen in veel grotere halo's van donkere materie.
Donkere materie-halo's rondom sterrenstelsels zijn begiftigd met een enorme zwaartekracht en zijn in staat om gas uit de directe omgeving te trekken. Grote sterrenstelsels, zoals de Melkweg, vormen meestal een halo van ongeveer dezelfde massa. Maar kleinere satellietstelsels die in de subgalo zijn verschenen, zijn niet zo betrouwbaar. In feite, moduleert het geboortecijfer van hoge-massa sterren in satellietstelsels hun groei. Als de ontluikende satellietmelkweg tegelijkertijd te veel hoog-massieve sterren creëert, kunnen toekomstige supernova's al haar gas uitstoten en de groei stoppen. Maar astronomen weten niet zeker in welke grootte van de halo deze "verspreiding" in de galactische formatie significant wordt.
Nieuwe gegevens over M94 geven aan dat de vorming van sterrenstelsels in middelgrote donkere halo's mogelijk onzekerder is dan eerder werd gedacht. Dat wil zeggen, het bereik van sterrenstelsels kan hoger zijn. Om het aantal sterrenstelsels rondom M94 te volgen, creëerden de onderzoekers een samengesteld beeld van een groot sterrenstelsel dat 12 vierkante graden van de nachtelijke hemel bedekte.
Om de technologie te testen, werden kunstmatige buren gebruikt, waarop de zoekmethoden werden toegepast, evenals voor de echte. Het was dus mogelijk om slechts twee satellietstelsels te repareren. Dit is een nieuwe en ongewone informatie die ons begrip van het functioneren van het universum kan verbeteren.
