Onlangs waren wetenschappers in staat om een meer accurate indicator te vinden van de massaliteit van de Melkweg ("Weeg de Melkweg: nieuwe gegevens over de massa van de Melkweg"). Maar de onderzoekers stoppen niet en bieden nu nieuwe informatie over de galactische omvang.
Open ruimtes van een oorspronkelijk sterrenstelsel
De afbeelding toont een vergelijkbaar met ons melkwegstelsel NGC 6744
Jij en ik hadden het geluk om in een spiraalvormig sterrenstelsel te leven met een springer waarrond meer dan 40 satellietstelsels - buren roteren. Interessant is dat het melkwegstelsel zelf relatief recent is ontdekt.
Het begon allemaal met de Engelse astronoom William Herschel. Al in de 18e eeuw begon hij stellaire volumes te bestuderen in verschillende hemellichamen. Hierdoor was het mogelijk een ongewone cirkel te vinden, die later de galactische evenaar werd genoemd. Herschel begon te gissen dat de waargenomen sterrenobjecten een duidelijk gerelateerd systeem creëerden.
Aan het begin van de 20e eeuw geloofde men dat er maar één melkweg was, waarachter de Newtoniaanse leegte zich bevond. Ogen op de realiteit in de jaren 1920. Heber Curtis onthulde, en binnen een paar jaar kon Edwin Hubble het bewijzen. Dat wil zeggen, de Melkweg is slechts een van de sterrenstelsels. Wat is haar maat dan?
Lengte van de Melkweg
Structuur van de Melkweg: bovenaanzicht
Het meten van een object is moeilijk als je er letterlijk in zit. Meest recent werd aangenomen dat de gigantische stellaire roterende schijf in de parameters ongeveer 170.000 - 200.000 lichtjaren beslaat. Als je met een standaard rijsnelheid reed, had je deze afstand pas na 2 biljoen kunnen overbruggen. jaar.
In 2015 werd de lengte teruggebracht tot 150.000 lichtjaar. Om de waarheid te achterhalen, moest men zorgvuldig de chemische componenten van de meest verre sterren onderzoeken en statistische analyse gebruiken voor niet-geïdentificeerde of onverklaarde objecten.
Nieuwe informatie kwam via de Hubble Space Telescope en de unieke Gaia-missie. Deze twee instrumenten maakten het mogelijk de snelheidsindices te bepalen van sterrenhopen die naderden en zich terugtrokken van onze planeet.
Met Hubble kun je verre sterren volgen, maar de Gaia-eenheid, gelanceerd in 2013, levert nauwkeurige gegevens over de verdeling van galactische sterren. Met zijn hulp was het niet alleen mogelijk om de spectrale ster-klassen te bepalen, maar ook om hun coördinaten, snelheid en bewegingsrichting te berekenen. Hierdoor waren ze in staat om een 3D-kaart van de Melkweg op te stellen. Door onderzoek van de Hubble-telescoop en de nieuwste versie van Gaia-gegevens (DR2 in 2018) te combineren, konden we nieuwe informatie verstrekken. Wetenschappers geloven dat de Melkweg veel groter bleek te zijn dan we eerder dachten. Meer in het bijzonder bereikt de nieuwe lengte 256.000 lichtjaar.
Postscript
Kennis van de exacte massa en grootte van de melkweg stelt ons in staat om zijn geschiedenis van vorming en ontwikkeling beter te bestuderen. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat dit niet de laatste cijfers zijn. Gaia gaat door met onderzoek en de volgende release zal een nog duidelijker beeld geven.
