De resultaten van experimenten in terrestrische laboratoria lijken de theorie te bevestigen dat de donkere lijnen op de hellingen van Mars door water worden gecreëerd, hoewel op een heel vreemde manier, zeiden wetenschappers maandag.
Een team uit Frankrijk, Groot-Brittannië en de VS bouwde een model en simuleerde de omstandigheden van Mars. Het vervolgt de studie van 2015, die "het sterkste bewijs" biedt voor het bestaan van vloeibaar water - de onmisbare voorwaarde voor het leven - op de Rode Planeet.
Deze conclusie heeft ertoe geleid dat veel wetenschappers hebben moeten worstelen, omdat de lage atmosferische druk van Mars betekent dat water lange tijd niet in vloeibare vorm bestaat. Het kookt of bevriest.
De bepaling van water op de Rode Planeet wordt gecompliceerd door ons beperkte begrip van natuurlijke processen in omstandigheden die zo verschillend zijn van die op aarde.
Afgelopen september meldde het team in het tijdschrift Nature Geoscience dat de merkwaardige lijnen die in de zomer over de hellingen op het oppervlak van Mars gaan, kunnen worden weggevaagd met "super-pekel".
Ze zeiden dat ze bewijs vonden in de vorm van gehydrateerde zouten van mineralen die water nodig hebben voor hun creatie.
Lijnen, tot enkele honderden meters lang en in de regel tot vijf meter breed, verschijnen op de hellingen in de warmere maanden, breiden uit en verdwijnen vervolgens als ze afkoelen.
"Onder bepaalde omstandigheden werd vloeibaar water op Mars gedetecteerd," concludeerde de NASA toen. Voor de nieuwste studie, ook gepubliceerd in Nature Geoscience, probeerden onderzoekers in het lab uit te leggen hoe water lijnen kan maken.
Het team, geleid door Marion Masse van de Universiteit van Nantes in Frankrijk, bevatte een aantal auteurs van de studie van vorig jaar.
Ze plaatsten een blok ijs op een plastic helling van 30 graden bedekt met los fijnkorrelig zand, en lieten het smelten in een kamer waarin Martiaanse druk en temperatuur werden nagebouwd.
Ze herhaalden het experiment onder terrestrische omstandigheden om de processen te vergelijken.
Ze ontdekten dat het smeltijs met Martiaanse druk verandert in een vloeistof die krachtig kookt, langs de helling stroomt en wordt opgenomen door het zand.
Dampen van verdampend water werpen zandkorrels naar boven op, waardoor richels worden gevormd die instorten als ze te steil worden en kanalen vormen.
"De morfologie geproduceerd op zandige hellingen in deze experimenten is grotendeels vergelijkbaar met de bloedvaten waargenomen op Mars", zegt Wouter Marra van de geoscience-afdeling van de Universiteit van Utrecht in Nederland.
"Dit proces, waarbij waterdamp ervoor zorgt dat zandkorrels eruit springen en kantelfouten veroorzaken, kan ten grondslag liggen aan enkele van de actieve landvormen die op het oppervlak van Mars worden waargenomen."
