De astronaut is een romantisch en opwindend beroep, als je de dodelijke dreigingen, de moeilijke reis en de moeilijke aanpassingsperiode negeert, die voor veel mensen een ongelooflijke beproeving wordt. Maar misschien is het eindelijk gelukt om dit probleem aan te pakken.
Space Disease
Er is een reëel probleem van de aanpassing van de astronaut aan de voorwaarden van gewichtloosheid. Nu manifesteert het zich in uitstapjes naar het internationale ruimtestation (meer mensen worden nergens naartoe gestuurd). Het syndroom lijdt 1/3 tot de helft van alle bemanningsleden. Van nature lijkt het sterk op zeeziekte. Je hebt geen zin om te eten, het doet altijd pijn en is duizelig, speeksel wordt sterk uitgescheiden, misselijk en kan eruit trekken. In bijzonder moeilijke situaties kunnen merkwaardige lichte hallucinaties optreden.
Doorgaans laat een dergelijke aandoening een persoon 3-6 dagen niet toe. De astronauten gaan op expeditiemaanden, dus na aanpassing keren ze terug naar normaal. Maar bij aankomst op aarde worden ze gedwongen opnieuw door martelingen te gaan.
Standaard symptomen dekken ongeveer 50% van de getroffenen, maar 10% ervaart braken en het onvermogen om normaal te werken in gewichtloosheid. Het beroemdste incident vond plaats door astronaut Jake Garn. Het was zo moeilijk voor hem dat de bemanning een weegschaal uitvond voor het meten van de staat van de ruimteziekte in de granaten.
Waarom is dit belangrijk?
Meestal wordt dit probleem tactvol genegeerd, omdat mensen nog steeds alleen op het ISS vliegen. Missies afgelopen maanden, een half jaar en zelfs meer dan een jaar. Daarom worden 6 dagen lijden als een kleine vergoeding gezien voor de mogelijkheid om in de ruimte te werken.
Maar wat gebeurt er als de mensheid besluit de maan en Mars te veroveren? De astronaut moet zich eerst aanpassen aan het station en wanneer hij terugkeert naar de aarde, zal hij opnieuw door deze hel moeten gaan, omdat het lichaam opnieuw met zwaartekracht werkt. Op de Rode Planeet zullen deze sprongen het punt bereiken dat sommige slachtoffers van ruimteziekte niet in staat zijn om op zichzelf te staan vanaf het oppervlak.
Nieuwe oplossing
Astronauten worden getest op verschillende apparaten, zoals centrifuges, om hun vermogen om zich aan de microzwaartekracht aan te passen te bepalen. Maar de exacte gegevens kunnen nog steeds niet worden verkregen. Daarom besloten onderzoekers van het Institute of Biomedical Problems van de Russian Academy of Sciences om een nieuw apparaat te ontwikkelen.
Het ontwerp heette "Vega" en heeft 2 hoofddoelen: vooraf selecteren van personen met een aanleg voor ruimtevervuiling, evenals het verminderen van de duur en sterkte van symptomen. Wat is de essentie van de installatie? Het is zo ontworpen dat het de omstandigheden van gewichtloosheid op aarde simuleert en kunstmatig symptomen veroorzaakt. Dat wil zeggen, er is een directe invloed van kosmische condities op het vestibulaire apparaat van de deelnemer. Toegegeven, de test is nog steeds niet eenvoudig. De astronaut moet horizontaal in het apparaat liggen, dat de rotatie (24 volledige omwentelingen per minuut) langs de lengteas uitvoert. Het subject voelt alle symptomen en wetenschappers kunnen het hoogst mogelijke niveau van ongemak en aanleg voor de ziekte oplossen.
Als een persoon veel lijdt, is het beter om een andere kandidaat te vinden. Als de symptomen mild zijn, wordt een aanvullende training aangesteld. Als ze vroeger speciale medicijnen slikten (ze zijn niet geschikt vanwege bijverschijnselen, zoals slaperigheid), gebruiken ze nu een draaistoel, die het weerstandsvermogen versterkt en sneller aan nieuwe omstandigheden went.
Postscript
Het Vega-ontwerp ondergaat nog steeds een experimentele periode, maar in de toekomst kan het een uitstekende methode zijn om een probleem op te lossen. In ieder geval zullen er op Mars of de Maan geen mensen zijn die een ruimtevraag niet aankunnen. Onderzoekers melden dat in meer wijdverbreid gebruik van technologie kan worden gebruikt om problemen met zeeziekte op te lossen, evenals bewegingsziekte in het transport.
