De Hubble-telescoop veroverde een witte dwerg PM I12506 + 4110E (een helder object werd zwart negatief weergegeven) en het veld bevat twee verre sterren PM12-MLC1 en 2. Twee mogelijke paden gevolgd door het object worden getoond, een van hen passeert een ster van dichtbij, wat kan leiden tot zwaartekrachtlensing. De onderzoekers stelden voor dergelijke evenementen te gebruiken om de massa's van compacte objecten te berekenen.
Het bepalen van de massa van een hemellichaam is een van de moeilijkste taken in de observationele astronomie. De meest succesvolle methode maakt gebruik van binaire systemen, omdat de orbitale parameters afhankelijk zijn van twee massa's. Als we het hebben over zwarte gaten, neutronensterren en witte dwergen (de laatste evolutiestadia), zijn veel ervan geïsoleerde en zwakke objecten. Als gevolg hiervan weten wetenschappers niet van de massaliteit van velen van hen.
Deze vraag is van groot belang, omdat de objecten betrokken zijn bij dramatische gebeurtenissen, zoals aanwas van materiaal, straling van energiestraling of fusie, die leidt tot gravitatiegolven, gammastraaluitbarstingen of Ia-type supernovae. Wetenschappers stellen een nieuwe methode voor om de massa's geïsoleerde compacte objecten te bepalen - zwaartekrachtlensing. Het pad van de lichtstraal zal worden gebogen vanwege de aanwezigheid van massa. Dit effect werd berekend in de algemene relativiteitstheorie. Het massieve lichaam zal functioneren als een lens die het beeld van het object vervormt. Alle kenmerken van de vervorming zullen gebaseerd zijn op de massa van het hemellichaam.
De analyse laat zien dat een dichte populatie van compacte objecten ongeveer 250 neutronensterren, 5 zwarte gaten en ongeveer 35.000 witte dwergen bevat die geschikt zijn voor verder onderzoek. Met informatie over de algemene beweging van witte dwergen, kan men een statistische schatting maken van 30-50 lensing-events per tien jaar observatie door Hubble, Gaia en de JWST-telescoop.
Verder is het de bedoeling om huidige stellaire studies, zoals Gaia, te gebruiken om de posities en bewegingen van de lichamen te verduidelijken. Dit zal precies voorspellen hoe objecten moeten worden gevolgd voor lensvorming.
