Een van de nieuwe studies suggereert dat er twee achter Pluto nog niet bestudeerd zijn. De analyse is gebaseerd op berekeningen van kosmische lichamen die veel verder reiken dan Neptunus, zoals de Kuiper-gordel, het verspreidingsgebied of de Oort-wolk.
De twaalf zogenaamde 'extreme trans-neptun-objecten' (CTNO) vestigden een ongebruikelijke symmetrie in plaats van op een schone en onbelemmerde manier in de ruimte te zweven.
Volgens Carlos de la Fuente Marcos suggereert "de toename van het aantal objecten met onverwachte orbitale parameters dat een of andere onzichtbare kracht de rangschikking van de baanelementen van de CTNO verandert". We durven te geloven dat het bestaan van niet ontdekte planeten voorbij de banen van Neptunus en Pluto de meest geschikte verklaring is voor dit fenomeen. De studie is gebaseerd op berekeningen van de zwaartekrachtseffecten van een groot lichaam op kleine, verder verwijderde. De la Fuente benadrukte dat als bevestiging van een dergelijke invloed werd ontvangen, prestatie een belangrijke ontdekking voor de astronomie zou zijn.
