De meest complexe, door mensen gebouwde machines bereiden zich voor op een nieuwe cyclus van uniek fysisch onderzoek. Maar om te beginnen volstaat het niet om op de knop "Start" te drukken.
De Large Hadron Collider (BAC), gecreëerd door de Europese Organisatie voor Nucleair Onderzoek (CERN), bevindt zich in Zwitserland bij Genève. In februari 2013 werd het stopgezet voor reparaties en verbeteringen en nu hebben natuurkundigen een lange procedure gestart voor het opnieuw opstarten van de eenheid. Het zal niet eerder dan 2015 eindigen.
Mike Lamont, het hoofd van deze operatie, zei in een interview met Symmetry Magazine dat "de lancering van de versneller enkele maanden zal duren, en alleen dan zal de LHC zijn werk hervatten. Het gaspedaal heeft zorg en liefde nodig - in de vorm van foutopsporing en probleemoplossing. "
De belangrijkste deeltjesversneller, een ring met een diameter van 27 km, bevindt zich nabij de grens tussen Zwitserland en Frankrijk. Maar dit is slechts een van de componenten van de LHC. Eerst moet je geladen deeltjes maken. Daarna worden ze versneld met behulp van een "krans" van kleine versnellers die geleidelijk hun energie vergroten. Pas daarna bevindt de deeltjesstroom zich in het werkingsgebied van de krachtigste supergeleidende elektromagneten, waar hun snelheid de maximale waarden bereikt. Vrijdag lanceerden de LHC-medewerkers de eerste schakel van de slinger - de bron van deeltjes. Het scheidt elektronen van waterstofatomen en creëert zo een voorraad protonen. Deze week beginnen ingenieurs met het herstarten van het volgende apparaat, de Linac2-versneller, waarin de versnelling van de protonenstraal begint.
Vervolgens wordt de proton synchrotron-booster-accelerator in gebruik genomen, die na de LHC-shutdown de meest significante verbetering heeft ondergaan. Van deze tool wordt nu verwacht dat hij fysiek onderzoek naar een nieuw niveau tilt.
"Wanneer de eerste deeltjesstraal bij de booster arriveert, zal het een zeer cruciaal moment zijn", zegt Paul Collier, die aan het hoofd van dit werkgebied staat. "We hebben onder andere de besturingsapparaten die kunnen worden vergeleken met het zenuwstelsel van de installatie volledig bijgewerkt." De lancering van geavanceerde apparatuur wordt met veel enthousiasme verwacht door veel onderzoekers van CERN.
Experimenten met botsingen van hoog-energetische deeltjes zijn in 2009 bij de LHC gestart. Sindsdien staat de kolossale installatie altijd in de schijnwerpers. Dus op 4 juli 2012 meldden natuurkundigen de ontdekking van een nieuw boson. Het volgende jaar slaagden we erin te bevestigen dat dit het Higgs-deeltje vertegenwoordigt, dat verantwoordelijk is voor de traagheidsmassa van elementaire deeltjes. Natuurlijk is de identificatie van dit boson niet de enige fundamentele prestatie van de LHC (hun lijst groeit snel). Maar juist deze ontdekking maakte het mogelijk om eindelijk het standaardmodel, een van de centrale concepten van de moderne natuurkunde, te bevestigen. De zoektocht naar het Higgs-deeltje was het hoofddoel bij het creëren van de LHC. Zijn ontdekking bracht de Nobelprijs naar de theoretici Peter Higgs en François Engler, wat een enorme triomf was voor het multi-miljoen dollar project.
Door de omstandigheden van het oerknal-tijdperk te herstellen, proberen wetenschappers de diepste geheimen van de subatomaire wereld te ontrafelen. In 2015 zullen partikelbotsingen in de rijder bij nog hogere energieën optreden dan voorheen. Vier belangrijke experimenten zijn gepland voor dit jaar (ATLAS, CMS, LHCb en ALICE). Dus we wachten op een heleboel verbazingwekkende ontdekkingen.
