Links: het oppervlak van de komeetrozet. Wanneer het voorwerp de zon nadert, verdampen de bevroren gassen van onder het oppervlak en vangen kleine stofdeeltjes. Rechts: stofkorrels kunnen worden opgevangen en gecontroleerd met een COSIMA-instrument. Stofafscheiders houden stofdeeltjes tot 100 micron groot
Het stof vrijgegeven door de komeet 67P / Churyumov-Gerasimenko bestaat uit ongeveer de helft van de organische moleculen. Stof behoort tot het oudste en rijkste koolstofmateriaal en is sinds de geboorte van ons systeem niet veranderd.
COSIMA - een apparaat op het Rosette-ruimtevaartuig, dat komeet 67P in 2014-2016 heeft onderzocht. Wanneer een komeet in een uiterst elliptische baan de zon nadert, kan deze als actief worden beschouwd: bevroren gassen verdampen, waardoor kleine stofdeeltjes in de ruimte vrijkomen. Als je deze korrels opvangt, kun je de bouwmaterialen van het object verkennen. Tot nu toe zijn slechts enkele missies succesvol geweest.
De lijst met dergelijke wordt vermeld en Rosetta. In tegenstelling tot zijn voorgangers had deze missie 2 jaar om stofdeeltjes van verschillende groottes te verzamelen en te analyseren. Giotto in zijn passage langs de komeet 1P / Halley kon bijvoorbeeld alleen een foto maken.
Tijdens zijn missie produceerde COSIMA meer dan 35.000 stofkorrels, waarbij de kleinste een diameter van 0,01 millimeter bereikte. De tool kan individuele deeltjes observeren in een microscoop. In de tweede fase werden de korrels aangevallen door een indium-ionen met hoge energie. Vervolgens werden de secundaire ionen gewogen en geanalyseerd in een COSIMA massaspectrometer. In een specifiek onderzoek vestigden wetenschappers zich op 30 stofkorrels. De analyse laat zien dat ze qua samenstelling erg op elkaar lijken. Het blijkt dat komeetstof uit dezelfde componenten bestaat als de kern, zodat ze op dezelfde manier kunnen worden beschouwd.
De analyse laat zien dat organische moleculen tot de ingrediënten bovenaan de lijst behoren. Ze stelden 45% van het gewicht vast komeetmateriaal ter beschikking. Dus komeetmissie Rosetta is een van de rijkste koolstoflichamen in ons systeem. Ongeveer 55% behoort tot minerale stoffen, meestal silicaten. Verrassend genoeg zijn dit bijna volledig niet-gehydrateerde mineralen (geen waterverbindingen).
Natuurlijk is er water in deze komeet, maar het leeft het grootste deel van zijn leven in bevroren toestand, dus het reageerde niet met mineralen. De verkregen resultaten zullen van invloed zijn op de studie van hoe het leven op onze planeet verscheen. Eerder geloofden wetenschappers dat koolstof in een komeet een groot organisch macromolecuul was. Nu is het duidelijk dat deze verbindingen een opmerkelijk deel uitmaken van het materiaal van het object. Als gevolg hiervan, als kometen organische materie afleverden naar de oude aarde, zouden ze eruit zien als deze macromoleculen.
