In een nieuw postuum gepubliceerd boek schreef Stephen Hawking dat God niet in ons universum kan bestaan.
Van zijn bureau aan de universiteit van Cambridge en daarbuiten slaagde Stephen Hawking erin een verbazingwekkende mentale reis te maken door de diepten van zwarte gaten en oneindige ruimte. Hij spoelt de tijd terug voor miljarden jaren om bij de eerste adem van het universum te komen. Het was interessant voor Hawking om te begrijpen waar we vandaan kwamen, wat het doel van een persoon is en of we alleen in het universum zijn.
Het laatste boek "Korte antwoorden op grote vragen", dat postuum op 16 oktober werd gepubliceerd, bevat een reeks van 10 essays die het bestaan van God bespreken. Hawking antwoordt: "Ik denk dat het universum spontaan uit het niets leek, volgens de wetten van de wetenschap. Als je begrijpt dat de natuurwetten vast zijn, wat is dan de rol van God? "
In het leven bleef Hawking vasthouden aan de Big Bang-theorie - het universum kwam voort uit een klein puntje kleiner dan een atoom. Vanaf deze plek ontstond al het materiële, energie en zelfs de leegte van de ruimte. Hawking en zijn gelijkgestemde mensen geloven dat de wetten van zwaartekracht, relativiteit, kwantumfysica en enkele andere regels alles kunnen verklaren wat er is gebeurd en zal gebeuren in het universum. "Als je wilt zeggen dat wetten het werk van God zijn, dan is het eerder de definitie van God, geen bewijs van het bestaan ervan", schreef hij. Het universum werkt op een wetenschappelijk bestuurde automatische piloot, dus de enige rol van de almachtige schepping zou alleen in de introductie van initiële voorwaarden kunnen zijn. Dat wil zeggen, iemand heeft de Big Bang gelanceerd?
Maar Hawking schrijft: "Heeft God de kwantumwetten gecreëerd die tot de oerknal hebben geleid? Ik wil niemand beledigen, maar de wetenschap zal een meer rationele verklaring hebben dan de krachtige schepper. " Zijn verklaring begint met de kwantummechanica, die het gedrag van subatomaire deeltjes beschrijft. Protonen en elektronen verschijnen vanuit het niets, botsen, verdwijnen en verschijnen elders. Het universum was ooit zo groot als een subatomair deeltje, dus het kon zich ook tijdens de oerknal gedragen.
Sommigen zullen beweren dat God deze proton-dimensie misschien heeft gemaakt en vervolgens de kwantummechanische schakelaar heeft ingeschakeld. Maar Hawking is het daar niet mee eens en wendt zich tot de fysica van zwarte gaten - vernietigde sterren die zo dicht zijn dat zelfs licht hun aantrekkingskracht niet kan vermijden. Zwarte gaten verdichten zich in een singulariteit. Hier is de zwaartekracht zo sterk dat het tijd, licht en ruimte vervormt. Dat wil zeggen, tijd bestaat helemaal niet in de diepten van zwarte gaten! Omdat het universum ook begon als een singulariteit, bestond de tijd zelf niet vóór de oerknal. "Je hebt geen reden nodig voor het bestaan van iets vóór de Big Bang, wat betekent dat we ook geen geweldige maker nodig hebben", schrijft Hawking. Het is belangrijk op te merken dat Hawking nooit op zoek is gegaan naar controverses met religieuze figuren. Hij wilde gewoon het universum verkennen en begrijpen hoe alles werkt en waar we vandaan komen.
"Ik probeer geen wonder te selecteren. Je hebt een heel leven om het grootse ontwerp van het universum te waarderen. En daarvoor ben ik erg dankbaar, "schreef Hawking aan het einde van het eerste hoofdstuk.
