absorberen
In het universum kun je heel vreemde voorwerpen en verschijnselen vinden. Quasars verdienen aandacht, omdat ze worden beschouwd als een van de helderste objecten in de zichtbare ruimte. Eerder hebben we dit onderwerp behandeld in het artikel "Is een quasar een object of fenomeen? ", maar vandaag proberen we een ongebruikelijke vraag te beantwoorden.
Kan een superzwaar zwart gat een quasar absorberen? Als u iets over het onderwerp weet, zult u hoogstwaarschijnlijk denken dat de vraag absurd of belachelijk klinkt. Laten we redeneren. Onderzoekers geloven dat een superzwaar zwart gat (10 7-8-7-800 zonsmassa's) verborgen is in het centrum van elke grote melkweg.
Je hebt al veel gehoord over de griezelige kneepjes van zwarte gaten, hun aantrekkelijkheid en begeerten. Uiteindelijk kan zelfs het licht niet ontsnappen als het de horizon van de gebeurtenissen doorkruist. Zwarte gaten zijn actief en slapen. In feite ligt hun verschil alleen in het feit dat er op de eerste rij voldoende voedsel voorhanden is.
De structuur van de quasar
Wanneer een superzwaar zwart gat in het galactisch centrum de omringende materie absorbeert, vormt zich daar een accretieschijf rond. Geladen deeltjes in deze schijf roteren, versnellen en geven krachtige lichtstralen af. Voeg hier een nog sterker magnetisch veld toe vanuit een superzwaar zwart gat en verkrijg een nog hoger helderheidsniveau (de helderste bekende quasar overschrijdt de zonne-helderheid met 600 biljoen keer). In feite is het deze straling van een roterend materiaal op een accretieschijf nabij een actief superzwaar zwart gat dat een quasar wordt genoemd (quasi-sterrenradiobron). Dat wil zeggen, het is geen object naast een superzwaar zwart gat, maar als het ware de gevolgen van zijn gulzigheid.
Een quasar op een afstand van 12,5 miljard lichtjaar schijnt in de buurt van een jonge melkweg (12 miljard lichtjaren). ALMA-instrumenten gevangen geïoniseerde koolstof (groen) en een stervormige schijf (blauw)
Nu zou je kunnen begrijpen waarom de vraag een beetje raar klinkt. Quasars ontstaan door de actieve absorptie van het supermassieve zwarte gatenmateriaal rond. Dus het antwoord op de vraag zal negatief zijn.
Er kan echter worden gezegd dat een superzwaar zwart gat de helderheid van zijn quasar kan overstemmen als het "voedsel" opraakt. Deze situatie werd waargenomen door onderzoekers die de Sloan digital heavenestial survey gebruikten. De quasar SDSS J1011 + 5442 werd ongeveer 12 jaar lang gevolgd, wijzend op veranderingen in het helderheidsniveau. In het afgelopen decennium hebben wetenschappers een 50-voudige daling in helderheid geconstateerd. Er wordt aangenomen dat het juist is dat het superzware zwarte gat niet langer materiaal voor absorptie ontvangt.
