Een artistieke interpretatie van het meest verre supermassieve zwarte gat, een uitstekend deel van een quasar dat 690 miljoen jaar na de Big Bang werd gecreëerd. Neutrale waterstof verzamelt zich rond, wat duidt op het tijdperk van reionisatie
Onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology hebben het verste supermassieve zwarte gat gerepareerd. Het bevindt zich in de ultraheldere quasar, waarvan het licht pas 690 miljoen jaar na de Big Bang-gebeurtenis kwam. Sveta moest 13 miljard jaar spenderen om bij ons te komen.
In termen van massaliteit, overtreft een zwart gat 800 miljoen keer de zonne-energie. En dit is verrassend, omdat niemand verwachtte zo'n groot object in zo'n jong universum te ontmoeten. Voegt intriges ook toe aan de omgeving waarin het object zich bevindt. Hoogstwaarschijnlijk werd het zwarte gat gevormd op dezelfde manier als het heelal, dat een fundamentele verschuiving heeft ondergaan van een ondoorzichtig medium naar het knipperen van de eerste sterren. Terwijl sterren en sterrenstelsels werden gecreëerd, genereerden ze voldoende straling om waterstof van een neutrale naar een geïoniseerde toestand over te brengen. Deze overgang weerspiegelt een fundamentele verandering in de ruimte die nog steeds bestaat. Wetenschappers geloven dat er een zwart gat is ontstaan tussen neutrale en geïoniseerde staten (50/50).
Het meest verre supermassieve zwarte gat, een uitstekend deel van een quasar dat 690 miljoen jaar na de oerknal verscheen
Hoge snelheid verschuiving
Eduardo Barsados zag het zwarte gat. Hij beschouwde quasars - een van de helderste functies. De FIRE-tool op de Magellan 6.5-meter telescoop hielp de zichtbaarheid te verbeteren. FIRE is een spectrometer die objecten classificeert op basis van hun IR-spectra. Voor één object bereikte de roodverschuiving 7,5, dat wil zeggen straling na 690 miljoen jaar na het begin van alles.
Gegevens van FIRE (Magellan) en GNIRS (Gemini) van het IR-spectrum van quasar J1342 + 0928. De inzet toont de MgII-lijn, die een belangrijke rol speelde bij het bepalen van de massaliteit van een zwart gat.
Glow eerste sterren
Er wordt aangenomen dat de gevonden quasar een van de belangrijkste momenten in de universele geschiedenis is. Na de oerknal leek de ruimte een hete, hete soep met energetische deeltjes. Naarmate ze groter werden, koelden ze af en fuseerden ze tot neutraal waterstofgas in de donkere middeleeuwen. Als gevolg hiervan daalde de zwaartekracht gecondenseerde materie af naar de eerste sterren en sterrenstelsels die het licht creëerden. Er is een belangrijke veronderstelling dat een specifieke quasar precies bestond in een tijdperk van fundamentele transitie.
FIRE heeft geholpen te bepalen dat het grootste deel van de waterstof rond de quasar neutraal is. Dit leidde tot de aanname dat de sterren ongeveer 690 miljoen jaar na de Big Bang-gebeurtenis zouden zijn verbrand.
Maar hier ontstaat een nieuw mysterie: hoe kon zo'n enorm zwart gat zo vroeg verschijnen? Er wordt aangenomen dat ze groeien als gevolg van massa-absorptie. Maar het zou veel langer duren om zo'n schaal te bereiken. Dus nu proberen wetenschappers dit probleem aan te pakken.
