Herschel ATLAS (H-ATLAS) is een onderzoek uitgevoerd door een internationaal team onder leiding van Cardiff University. Voor dit doel werd het Herschel-observatorium met een ver-infraroodbereik, met EM-golven, 200 keer groter dan de mogelijkheden van optische waarneming, gebruikt.
Het project is in 2013 stopgezet, maar wetenschappers hebben de afgelopen 5 jaar de resultaten geanalyseerd. Op 21 december brachten ze kant-en-klare informatie uit, waaronder een half miljoen sterrenstelsels die ver-infraroodstraling uitstraalden. Als het optische licht stellair is, komt het verre infraroodlicht uit interstellair stof.
Sterrenstelsels, variërend van 40.000 tot een miljard sterren, zijn de bouwstenen van de ruimte. Ze werden een eeuw geleden gevonden, dus de meeste informatie is gebaseerd op de prestaties van optische telescopen. Maar als we naar het verre infraroodlicht kijken, zien de populaties van sterrenstelsels er heel anders uit.
Een van de bronnen van een zwaartekrachtlens in de recensie. Ring - kaart gemaakt door ALMA. Het ontwerp wordt de "Einstein-ring" genoemd, gecreëerd door het buigen van licht van een verre bron bij blootstelling aan een zwaartekrachtveld van een nabijgelegen sterrenstelsel.
Plots namen wetenschappers ook een mysterieuze galactische klasse op met een enorme hoeveelheid gas en een hogere verhouding van stof tot stellaire massa dan in welk ander sterrenstelsel dan ook. Ze werden BADGERS (blauwe en stoffige gasstelsels) genoemd. Vanwege de enorme hoeveelheid stof zijn ze moeilijk waar te nemen in optisch licht en het stof zelf is extreem koud. Een andere ontdekking kan het begrip van het proces van galactische ontwikkeling beïnvloeden. Alle moderne theorieën zijn gebaseerd op de aanname van het bestaan van twee klassen van sterrenstelsels: met actieve stervorming en "stil". Dit leidt tot de conclusie dat er een catastrofaal overgangsproces moet zijn.
Maar de meeste sterrenstelsels gevonden door H-ATLAS vallen in een klasse tussen de rode en blauwe sterrenstelsels. Het blijkt dat er maar één galactische klasse is en er is geen noodzaak om naar extra transformatiemechanismen te zoeken, en de evolutie is veel rustiger dan gedacht.
Nieuwe catalogi bevatten een groot aantal sterrenstelsels, beginnend met de dichtsbijzijnde en eindigend met de vroegste die een miljard jaar na de Big Bang werden gecreëerd. Ook aanwezig zijn zwaartekrachtlenzen en kleine stofwolken. Dit is een geweldig startveld voor toekomstige onderzoekers.
