Twee beroemde hemellichamen verdelen het gebied met de minder populaire VST-telescoop. Aan de rechterkant is de gaswolk Sh 2-54, in het midden bevindt zich de Adelaarsnevel (M16), aan de linkerkant is de Omeganevel (M17)
Cloud Sh 2-54, Orel en Omega Nevula bevinden zich in 7000 lichtjaar. De eerste behoren tot het sterrenbeeld Snake en de laatste - Boogschutter. In dit galactische gebied is een grote wolk stellair materiaal. Drie nevels wijzen naar het punt waar de wolken zich hebben geconcentreerd en zijn ingestort. Als gevolg daarvan vormden ze nieuwe sterren. Krachtige stellaire straling verlicht het gas en zorgt ervoor dat het ook gaat gloeien. Daarom zien we een roze tint.
De eerste twee objecten onthulden dankzij heldere sterrenhopen. Sh 2-54 in 1784 werd ontdekt door William Herschel. Hij verwees het naar zijn catalogus als NGC 6604. De gaswolk bleef onbekend tot de jaren 1950, totdat Stuart Sharpless het in archiefbeelden vond. In de 1745-1746-er jaren. De Adelaarsnevel werd opgemerkt door Jean-Philippe de Sheso (NGC 6611). Een paar decennia later volgde Charles Messier, die het object catalogiseerde als M16, het gebied.
Omega-nevel werd ook waargenomen door de Chezaux en opgenomen in 1745. Maar zijn catalogus was niet goed bekend, dus het object is beter bekend als M17 (Messier geopend in 1764).
Deze afbeelding is gemaakt door VST Paranal Observatory. Voor het mozaïek gebruikt 10 afzonderlijke afbeeldingen.
