Astronomen presenteren overtuigend bewijs dat een nabije ster, waarschijnlijk gevormd uit Alpha Centauri, de bewoonbaarheid van Proxima b (een bekende exoplaneet met een grootte vergelijkbaar met die van de aarde) ernstig kan beïnvloeden.
Na tientallen jaren van onzekerheid lijkt het erop dat wetenschappers het belangrijkste bewijs hebben gevonden dat Proxima Centauri echt 'door zwaartekracht verbonden' is met Alpha Centauri. Dit is om vele redenen interessant. Ten eerste omdat we nu zeker zijn dat het Alpha Centauri-systeem een drievoudige is, met twee sterren (Alpha Centauri A en B), die nauw samenwerken rond een vreemde zuster (Proxima Centauri) met een extreem brede baan.
Maar met de recente ontdekking van een kleine, rotsachtige exoplaneten in een baan, roept Proxima de hoop op dat er leven kan zijn in een kleine wereld.
Proxima Centauri bevindt zich in 4,25 lichtjaren, van waaruit het de ster wordt die zich het dichtst bij ons bevindt na Zon. Zijn planeet (Proxima b) heeft een geschatte aardmassa en bevindt zich binnen de "bewoonbare zone" - een gebied rond een ster waarvan de temperatuur voldoet aan de voorwaarden voor de aanwezigheid van vloeibaar water op het oppervlak. Het is altijd interessant om een planeet in de bewoonbare zone te vinden (ongeacht hoe groot die is), want als er water is, zijn er kansen voor de ontwikkeling van het leven. En om een potentieel bewoonde wereld te openen op onze galactische drempel is ongelooflijk geluk. Hoewel we op de hoogte zijn van het bestaan van Proxima b, kunnen we alleen gissen naar de samenstelling ervan. Maar nieuw onderzoek suggereert dat Proxima Centauri een verre zuster van Alpha Centauri is, die zal helpen om de situatie te verduidelijken.
Proxima Centauri 100 jaar geleden ontdekt. En sindsdien hebben astronomen geprobeerd de beweging ervan te begrijpen, en dit is een moeilijke taak, gezien hoe saai het is. Rode dwergen zijn verschillende keren kleiner en produceren slechts een fractie van het licht dat de zon geeft. Maar met de hulp van een zeer nauwkeurige echellespectrograaf (HARPS), een hulpmiddel van het La Silla Observatorium in Chili, bepaalden sterrenkundigen voor het eerst de radiale snelheid van een dimster. En dit is een belangrijke indicator om te bepalen of er een verband is met Alpha Centauri.
Het HARPS-apparaat is uiterst gevoelig voor de fluctuatie van sterren en kleine exoplaneten die eromheen cirkelen. Hij was het die het minuscule schommelen van Proxima Centauri ontdekte, wat de aanwezigheid van Proxima b liet zien. Maar deze keer kon HARPS de snelheid detecteren waarmee de kleine ster van ons weg beweegt, en het vergelijken met de radiale snelheid van Alpha Centauri. Beide radiale snelheden zijn vergelijkbaar, wat betekent dat ze gravitationeel gekoppeld zijn.
Hoewel dit een belangrijke vondst is (wetenschappers worstelden met het mysterie van de drie sterren sinds de verschijning van Proxima Centauri), kan het het pittige nieuws over de aard van exoplaneten verbergen. Als ze verbonden zijn door de zwaartekracht, krijgen we de sleutel tot het feit dat deze groep miljarden jaren geleden uit dezelfde stervormende nevels werd gevormd. Ze zijn dus allemaal even oud. Na verloop van tijd evolueerden hun banen en werd Proxima Centauri om de een of andere reden uit het binaire Alpha Centauri gegooid. De onderzoekers suggereren dat, voordat ze zich in hun huidige positie bevonden, Proxima Centauri zich ver van de ster vormde en vervolgens afdaalde naar een lagere baan. Toen het object zich in een verre (en koude) baan bevond, kon er ijs op ontstaan. En nu draait Proxima b in zeer gunstige omstandigheden waardoor het leven kan ontstaan. Dus misschien is er nu water op.
Hoewel het te ver weg is om te beweren, is het nog steeds interessant om je voor te stellen hoe buitenaardse oceanen onder de rode zon spatten.
