Artistieke visie van de impact van een plasmastraal (geel) die staande golven genereert op de grens van de magnetopauze (blauw) in de magnetosfeer (groen). Een externe groep van vier sondes van THEMIS registreerde een sequentiële oscillatie van de magnetopauze onder elke satelliet, wat de verwachte frequentie van de theoretische golf bevestigt.
De nieuwe studie toonde aan dat het magnetische schild rammelt, als een trommel, wanneer het wordt beïnvloed door sterke impulsen. Wanneer de puls de buitenste grens van de magnetopauze bereikt, beweegt de rimpel langs het oppervlak en wordt gereflecteerd wanneer deze de magnetische polen nadert.
De interventie van inkomende en gereflecteerde golven leidt tot de vorming van een staand golfpatroon, waarbij individuele punten gefixeerd lijken, terwijl andere heen en weer trillen. De drum resoneert ook bij impact. Dit effect werd voor het eerst waargenomen na een theoretische presentatie 45 jaar geleden.
De bewegingen van de magnetopauze zijn belangrijk voor het regelen van de energiestroom in een ruimteomgeving met een grote invloed op het ruimteweer, wat elektrische netwerken, GPS en passagiersluchtvaartmaatschappijen kan beschadigen. Een nieuw onderzoek stelt ons in staat een bredere blik te werpen op de mondiale gevolgen die niet eerder in aanmerking werden genomen.
Vele jaren hebben wetenschappers aangenomen dat deze trommelvibraties misschien helemaal niet verschijnen, omdat gedurende 45 jaar sinds het begin van de theorie, niemand bewijs heeft geleverd. Maar sommigen dachten dat deze vibraties gewoon extreem moeilijk te vinden waren. Het magnetische schild van de aarde wordt constant geconfronteerd met turbulentie, dus de onderzoekers dachten dat voor duidelijk bewijsmateriaal een scherpe impulsgebeurtenis moest worden gevonden. Bovendien moet u op bepaalde punten meerdere satellieten installeren om andere interferentie te elimineren.
Wetenschappers gebruikten een groep van 5 satellieten THEMIS, die de impact van een krachtige geïsoleerde plasmastraal op de magnetopauze registreerden. De sondes waren in staat om grensoscillaties en de resulterende geluiden in het magnetische schild van de aarde te detecteren. Dit alles was in overeenstemming met de theorie en toegestaan om andere verklaringen door te snijden.
Veel impulsen komen van de zonnewind en worden beschouwd als het resultaat van het contact met het magnetisch veld van onze planeet. Als gevolg hiervan creëert deze interactie een magnetisch schild van de planeet, begrensd door een magnetopauze, die ons beschermt tegen een grote hoeveelheid kosmische straling.
Mercurius, Jupiter en Saturnus hebben ook soortgelijke magnetische schilden, dus het is waarschijnlijk dat het mogelijk is om drumtrillingen te vinden in andere werelden. Verdere studies zullen helpen begrijpen hoe vaak trillingen op aarde voorkomen en of ze zich op andere planeten bevinden.
