Asteroïden of kometen, waarvan de banen ze dichter bij de aarde brengen, worden bijna-aardobjecten genoemd. Sommigen van hen zijn erg oud en hebben hun oorsprong sinds de oprichting van het zonnestelsel zo'n 4,5 miljard jaar geleden. Ze zijn erg interessant voor wetenschappers die het jonge zonnestelsel bestuderen. Anderen, die veel later om verschillende redenen werden gevormd, zijn vanuit wetenschappelijk oogpunt minder interessant. Ze bevatten echter mineralen en zijn vooral economisch waardevol.
NASA heeft laten weten geïnteresseerd te zijn in het sturen van een bemande expeditie naar soortgelijke near-Earth-objecten. De Asteroid Robotic Retrieval Mission omvat het vangen van een asteroïde en het transporteren naar een nieuwe baan in een zogenaamde val in het Earth-Moon-systeem. Na het verplaatsen, zal de asteroïde al direct door astronauten worden verkend. De grootte van het object voor onderzoek in overeenstemming met de initiële parameters van het project moet maximaal tien meter zijn.
Zo werd het object NEO 2009BD een kandidaat voor deze missie. Het werd ontdekt op 16 januari 2009 op een afstand van 1,2 miljoen kilometer. Zijn baan is bijna identiek aan die van de aarde. NEO 2009BD voert in 400 dagen een complete revolutie rond de zon uit.
Tegen 2022 zal de NEO 2009BD heel dicht bij het Earth-Moon-systeem komen. Op dit moment moet zijn gevangenname worden uitgevoerd.
Gezien het tijdsbestek is hij een ideale kandidaat, waardoor de NASA de missie grondig kan plannen.
Het probleem is dat NASA de exacte afmetingen van de NEO 2009BD niet kent. Ook blijft de dichtheid en samenstelling onbekend. Onzekerheid ontstond doordat NEO 2009BD werd gedetecteerd in het optische bereik. Dat wil zeggen, op basis van het gereflecteerde licht, dat een combinatie is van de grootte en reflectiviteit van het object (albedo) en de grootte van de asteroïde werd bepaald. Om deze missie succesvol te laten zijn, moet NASA de grootte van het object zo snel mogelijk in de kortst mogelijke tijd meten. Dit is te wijten aan het feit dat de afstand tot NEO 2009BD zal toenemen, waardoor dergelijke metingen onmogelijk worden. Astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CFA) Joe Hora, Howard Smith en Giovanni Fazio gebruiken de IRAC-infraroodcamera van de Spitzer in een baan om de telescoop geplaatste instrumentatiekit, die de infraroodstraling van objecten in de nabije aardingsruimte meet en computersimulaties gebruikt om hun grootte en dichtheid te bepalen.
Ze kregen de tijd van het observatorium om de NEO 2009BD te bestuderen en ze vonden de NEO 2009BD niet vanwege het zeer lage niveau van verlichting, wat impliceert dat dit een heel klein object is, waarschijnlijk slechts ongeveer 2, 9 meter in diameter. Ook toonden de gegevens van de simulatie van de samenstelling van de asteroïde aan dat de samenstelling ervan vergelijkbaar kan zijn met de samenstelling van een stapel gewoon puin.
Tot nu toe heeft de Spitzer orbitale telescoop dergelijke kleine voorwerpen nog niet bestudeerd. De uiteindelijke conclusie of NEO 2009BD geschikt is voor de missie moet worden gemaakt door het NASA-zoekteam.
