Hoe kunnen we in hemelsnaam vinden, laat staan communiceren met buitenaardse intelligentie, wanneer er miljarden potentieel vriendelijke planeten zijn om te verkennen?
Sommige onderzoekers volgen uitzendingen van sterren in de buurt waar de signalen erg sterk zijn. Anderen richten zich op sterrenhopen, volgens de wet van gemiddelden, volgens welke je veel potentiële doelwitten in een klein visueel veld kunt hebben. Met een nieuwe studie kun je echter van tactiek veranderen. Het stelt voor om te zoeken naar buitenaardse wezens die in de equivalente zone voor zonne-energie van de aarde wonen.
De meeste planeten die om hun sterren draaien (een gebeurtenis die 'doorvoer' wordt genoemd) worden in relatief korte tijd gezien - misschien om de paar dozijn dagen of zelfs korter. Dit komt deels omdat we in de tijd beperkt zijn door de telescoop en alleen het sterdoel kunnen waarnemen zolang de verraderlijke verduistering van het licht dat de planeet verbergt dit toelaat.
Iemand kijkt van veraf naar de aarde, maar ze moeten meer geduld tonen. Feit is dat de aarde elke 365 dagen het gezicht van de passeert, met een smal gezichtsveld van 0,262 graden als projectie van het universum als geheel. Met andere woorden, een slim buitenaards wezen in een verre wereld zou op de juiste plaats moeten zijn om de doorgang van onze planeet in relatie tot de zon te zien. "Dit onderzoek begon tijdens een koffie-gesprek met mijn voormalige klasgenoot Ph.D. Dimitris Mislis toen we op het observatorium van Hamburg in Duitsland waren", stuurde Rene Heller van het Max Planck Instituut voor onderzoek van het zonnestelsel in Göttingen, Duitsland, een e-mail. .
"Het moet in die tijd zijn geweest, in 2009, dat Dimitris en ik allebei aan exoplanet-transits werkten. Hij bestudeerde de feitelijk waargenomen passage van de TrES-2b exoplaneet, waarvan op dat moment werd verwacht dat hij enkele vreemde varianten van transit-synchronisatie liet zien. "
In deze afbeelding, gemaakt door het ruimtevaartuig Voyager-1, kunt u de aarde zien, die hier is weergegeven als een donkere stip aan de rechterkant. Het beeld werd genomen vanaf een afstand van 6 miljard mijl.
Als onderdeel van de discussie, begonnen beiden te speculeren over wat gezien zou kunnen worden door degenen die ver van het zonnestelsel verwijderd zijn, als ze naar de planeten in het zonnestelsel kijken die ze onderweg zijn. Ze beseften dat de aarde alleen zichtbaar is vanuit een klein deel van de hemel. Heller maakte wat aantekeningen, maar verborg ze weg. Hij struikelde opnieuw over de aantekeningen, deed een postdoctoraal onderzoek aan het Institute of the Origins van de Maxmaster University in Canada. Met de steun van zijn manager Ralph Pudritz begon Heller het onderwerp verder uit te diepen.
Lichtblauwe punt: ons huis, gezien vanaf het ruimtevaartuig van Voyager 1 op 14 februari 1990, toen de sonde met een afstand van 6 miljard mijl van de aarde vertrok. Hoe konden buitenaardse wezens in verschillende sterrenstelsels onze planeet detecteren? Heller en Pudritz bouwden een studie waarin ze een "doellijst" met potentiële sterren dicht bij onze eigen zon (inclusief K- en G-type sterren) implementeerden. Deze doelen, gedefinieerd met behulp van de bekende catalogus van Hipparch, liggen in de Earth Transit Zone (ETZ) en bevinden zich binnen 3260 lichtjaren van ons vandaan. De onderzoekers creëerden vervolgens een model van de galactische schijf om het aantal potentiële sterren te bepalen dat ze konden verkennen. Hun schattingen tonen aan dat er ongeveer 10.000 potentiële K- en G-dwergsterren zijn die vallen onder ETZ. Maar hoe vind je ze allemaal?
Gelukkig is er nu een sterreviewmissie. Het heet Gaia en de missie van het Europees Ruimtevaartagentschap was om de hele lucht te scannen, te beginnen in 2014. Heller zei dat de eerste release van de gegevens deze zomer plaatsvindt.
"Onder deze sterren zullen miljoenen G-type sterren zoals de zon zijn", zei Heller. - Zo zullen we de komende jaren steeds meer sterren vinden zoals de zon in de buurt van onze Melkweg, waarvan er vele zich in ETZ zullen bevinden.
Voor onderzoekers van exoplaneten is het gebruikelijk om te zoeken naar planeten die lijken op aarde rond M-dwergen, die sneller en kleiner zijn dan sterren, zoals onze zon. Het is veel gemakkelijker om planeten zoals de aarde te zien, omdat deze sterren niet zo helder zijn. Heller merkt op dat er ongeveer 10.000 M-dwergen zijn die heel dicht bij onze Zon worden gevonden (binnen 326 lichtjaar). Dit is niet zo verrassend, aangezien ongeveer 75% van de sterren bij ons M-dwergen zijn, maar om ernaar te zoeken heb je een andere telescoop nodig die in het infrarood kan worden bekeken. Hij stelde voor om de Sloan Digital Sky Survey te gebruiken, die met een telescoop van 2,5 meter in New Mexico al meer dan 7.000 dwergen heeft gevonden. Heller voegde eraan toe dat er op zijn minst enkele honderden M-dwergen zichtbaar zijn op ETZ, maar er is nog geen exacte telling.
Heller zei dat er geen reden is om de tijd te slepen met het detecteren van bronnen van radiosignalen van intelligente beschavingen in de ETZ. Volgens hem kunnen radiotelescopen die al beschikbaar zijn deze zoekopdracht uitvoeren.
"Dit kan nu worden gedaan," zei hij, "en gezien het zeer beperkte aantal sterren zoals de zon ETZ (hier beperkt 100000), kan het volledige ETZ-netwerk gedurende het hele leven van een persoon worden geïmplementeerd. Met andere woorden, we konden er heel snel achter komen of anderen ons hadden gevonden met behulp van onze transits en daarna contact met elkaar hebben gemaakt. "
