Artistieke presentatie van TRAPPIST-1 e
De atmosfeer op de zeven nieuw ontdekte planeten in een baan rond de ultrakoude dwergster TRAPPIST-1 lijkt overwegend dicht en dodelijk. De nieuwe studie bevestigde echter dat één planeet de oceaanwereld zou kunnen zijn met een bewoonbare atmosferische laag.
Artistieke interpretatie van het TRAPPIST-1-systeem
De onderzoekers presenteerden de stralings- en chemische modellen met een gedetailleerde weergave van de sferen van de zeven werelden van terrestrische grootte in het TRAPPIST-1-systeem. Het is waarschijnlijk dat TRAPPIST-1e een planeet is die in staat is om de mensheid de noodzakelijke voorwaarden te bieden om te overleven. Het is alleen nodig om de afstand van 39 lichtjaren te overbruggen.
Hoofdauteur van de studie en afgestudeerde student aan de Universiteit van Washington, Andrew Linkovsky, zegt:
"De planeet kan de waterwereld zijn waarvan het oppervlak volledig bedekt is door de oceaan. Dan zou het klimaat moeten lijken op de van de aarde.
Linkovsky gelooft ook dat de planeten van dit systeem in staat zijn om meer te vertellen over hoe de werelden vergrijzen en veranderen:
"Dit is een hele reeks planeten die ons een idee kunnen geven van de evolutie van planeten in de buurt van een ster, die sterk verschilt van de zon in afmeting en helderheidsniveau".
TRAPPIST-1 is een kleine rode dwerg van klasse M, die voor het eerst werd ontdekt in 1999 als onderdeel van het 2MASS-programma. Alleen in 2015 hebben we exoplaneten opgemerkt in het systeem en de ontdekking van drie is reeds in mei 2016 aangekondigd.
Alle 7 planeten van het TRAPPIST-1-systeem passen gemakkelijk in het baanpad van Mercurius
In 2017 heeft de NASA Spitzer-ruimtetelescoop vastgelegd dat er maar liefst zeven planeten in het TRAPPIST-1-systeem kunnen zijn, en drie ervan lijken bewoonbaar.
Het modelleren van het klimaat van een ster anders dan de zon helpt wetenschappers andere sterrensystemen te bestuderen en het begrip van de evolutie van objecten in het heelal te verbreden. Modellen identificeren golfvormhandtekeningen die verband houden met atmosferische gassen. Vervolgens gebruiken deze gegevens de telescoop van James Webb, waarmee de samenstelling van de planeet en de omgeving kan worden bestudeerd.
Zon en TRAPPIST-1. De tweede ster bereikt slechts 11% van de zonnediameter en is roder van kleur. Haar planeten bevinden zich dichter bij Mercurius, dus ze ontvangen evenveel straling als de Aarde, Venus en Mars.
Het begrijpen van het proces van het vormen van verschillende sterren vergroot het vermogen van onderzoekers om te bepalen welke processen een bewoonbare omgeving kunnen creëren op buitenlandse planeten.
We kunnen een bewoonbare planeet voorspellen, maar we hebben nog niet de technologie om naar de site te gaan en alles te controleren. Zelfs met de lancering van het snelle ruimteschip New Horizons (zijn snelheid is 14,31 km / sec), zou het 817.000 jaar hebben gekost om van de aarde naar het TRAPPIST-1 systeem te komen.
