Russische astronomen zijn erin geslaagd om drie nieuwe aspiranten voor felblauwe variabelen (LBV) in de melkweg NGC 4736 te identificeren met een actief stergeboorteproces. Een van de objecten is al als LBV bevestigd, maar de aard van de anderen blijft twijfelachtig.
LBV zijn zeldzaam en onstabiel ontwikkelden massieve sterren in een van de laatste evolutionaire fasen. Ze vertonen een sterke fotometrische en spectroscopische variabiliteit in verband met voorbijgaande uitbarstingen. De studie van felblauwe variabelen en uitbarstingen maakt het mogelijk om de evolutionaire processen van massieve sterren beter te begrijpen.
De afbeelding bevat NGC 4736 1 (a), NGC 4736 2 (b) en NGC 4736 3 (s). Cirkels markeren centrale objecten.
Nu zijn wetenschappers zich bewust van het bestaan van slechts 40 LBV in de Melkweg en in de sterrenstelsels van de Lokale Groep. Om meer vergelijkbare objecten te vinden, zochten Russische wetenschappers naar de aanwezigheid van alpha-straling van waterstof in de blauwe puntachtige sterobjecten van de melkweg NGC 4736. Ook aangewezen als Messier 94 en ontdekt in 1781. Dit is een spiraalvormig sterrenstelsel met een stervorming in het sterrenbeeld Hounds Dogs. Gelegen op een afstand van 1,3 miljoen lichtjaar van ons. Onderzoekers bekeken gearchiveerde afbeeldingen van de Hubble Space Telescope en vonden drie nieuwe kandidaten voor LBV. Vervolgens analyseerden ze de spectrale en fotometrische variabiliteit met behulp van een verscheidenheid aan telescopen op de grond. De sterren vertonen brede en sterke waterstofkenmerken van de He I-lijn, veel van de Fe II- en Fe III-lijnen.
Kandidaat NGC 4736_1 bereikt -10,2 mA in absolute waarde, bolometrisch - tot -11,5 mA, en in bolometrische helderheid - ongeveer 6,5. De bron vertoont ook een aanzienlijke verandering in helderheid. Het kenmerk bevestigt dat we echt de LBV-ster hebben.
Voor NGC 4736_2 zijn de onderlimieten voor absolute en bolometrische waarden -8,6 en -10,0 mA. Bolometrische helderheid bleef op een niveau van ten minste 5,9. Maar vanwege de kleine variabiliteit in helderheid twijfelen wetenschappers aan 100% betrokkenheid bij LBV.
In NGC 4736_3 zijn de absolute en bolometrische waarden -8,2 en -8,4 mA, en de bolometrische helderheid is ongeveer 5,3. Maar onderzoekers hebben niet genoeg fotometrische gegevens om de verandering in de helderheid van de bron te beoordelen.
