Dit is een mozaïek van de "Cerealia fakuly" in de Ockrator-krater, gebaseerd op foto's gemaakt door ruimteschip NASA Dawn in de tweede uitgebreide missie op een afstand van 34 km
NASA's Dawn ruimtevaartuig bereidt zich voor om zijn baanbrekende 11-jarige missie af te ronden, inclusief twee succesvolle verlengde missies in Ceres. Binnen een paar maanden zal het schip zijn brandstof opraken, zodat het de motoren kan aandrijven, de oriëntatie en communicatie met de aarde kan behouden. Wanneer dit gebeurt (augustus-oktober), zal het apparaat stoppen met werken, maar zal het in een baan rond de dwergplaneet Ceres blijven bewegen.
Dawn is het enige ruimtevaartuig dat in een baan rond twee verre afstanden ronddraait. Hij liet Ceres en Vesta (de grootste lichamen tussen Mars en Jupiter) van dichtbij bekijken. Gedurende 14 maanden (2011-2012) bevond het apparaat zich in de baan van Vesta, waarbij het oppervlak en de kern ervan werden bestudeerd. Toen maakte hij een ongekende manoeuvre, verliet de baan en vloog door de asteroïdengordel (meer dan 2 jaar), bereikte de baan van Ceres (vanaf 2015).
Op Ceres vond het schip schitterende zoutafzettingen. Voor het grootste deel is het natriumcarbonaat en ammoniumchloride, dat op de een of andere manier naar de oppervlakte is gekomen van binnenuit of van onder de schors. Dawn gebruikte ionenmotoren, waarmee we het uithoudingsvermogen van het systeem konden bekijken. Elke week blijft het schip nieuwe foto's sturen, verkregen op een afstand van slechts 35 km.
Een grote momentopname van de "Vakaliy fakuly" in de Occrator-krater, verkregen door NASA's Dawn-ruimtevaartuig tijdens de tweede uitgebreide missie op een afstand van 34 km
De missie van Dawn loopt ten einde, maar het onderzoek gaat door. Naast afbeeldingen met een hoge resolutie verzamelt het apparaat de spectra van gammastraling en neutronen, IR en zichtbare spectra, evenals informatie over zwaartekracht. De observaties zijn gecentreerd rond de Occrator en Urvara kraters, die zouden moeten helpen de evolutie van Ceres te begrijpen en de mogelijke huidige geologie te testen.
Hoogstwaarschijnlijk wordt het unieke oppervlak van Ceres gevormd door slagen in de cortex, wat leidt tot een complexe geologie. De eerste resultaten wijzen op verbindingen tussen heldere en donkere materialen aan de onderkant van de Occrator, met impactprocessen, aardverschuivingen en cryovolkanen. Wetenschappers gebruiken ook nieuwe gegevens met hoge resolutie om de hypothesen van de vorming en evolutie van Occrator te testen en te verfijnen.
Nieuwe beelden bevestigen het idee dat de bestraling van het ondergrondse materiaal in dit gebied doorgaat en het fungeert als een geologisch actief, voedend op een diep reservoir. De spectrometer moet bijgewerkte kaarten bevatten die de verdeling van grondmaterialen op het oppervlak weergeven.
