Nieuwe gegevens tonen aan dat de kracht van de zwaartekracht, die terrestrische getijden veroorzaakt, kan leiden tot aardbevingen op een satelliet. Informatie afkomstig van de Apollo-missie. Tijdens de 12, 14, 15 en 16 missies vertoonden de seismometers sprongen van 800 tot 1200 km onder het oppervlak, die elke 27 dagen plaatsvonden. Dit is de tijd gedurende welke de satelliet de doorgang van de baan maakt, dus zijn er vermoedens dat het proces door getijdekracht wordt gecreëerd.
Seismometers hielpen 131 maanschokken in 1969-1977 te onderzoeken. De drie meest actieve punten bevestigden het getijdenidee. Deze kracht zorgt ervoor dat de aardse oceanen uitstulpen aan de kant die naar de satelliet wordt gedraaid. Het ebt. Op dit moment vormen zich scheuren en defecten op de maan, wat een aardbeving veroorzaakt.
Verwerking van oude informatie
In zijn structuur kopieert de maan de aarde, maar verstoken van tektonische activiteit en ondervindt daarom niet de aardbevingen die we gewend zijn. Maar de variëteit in grootte bereikt 2 of minder, maar het gebeurt regelmatig. Als een evenement een paar minuten duurt, kan het veel langer duren op de satelliet. Voorheen waren de gegevens beperkt omdat een van de instrumenten geen maanactiviteit detecteerde. Daarom hebben wetenschappers de indicatoren van slechts één seismometer gebruikt. De nieuwe methode combineerde de signalen en hielp om het optreden van aardbevingen te volgen, evenals om de waarschijnlijke oorzaak te vinden.
Lunar structuur
Nieuw bewijs suggereert dat de maanmantel koeler is dan gedacht. Dit komt overeen met het getijdespanningsmodel. We hebben echter nog steeds meer observaties nodig om te begrijpen hoe gebeurtenissen de verandering in de interne samenstelling en temperatuur van de satelliet beïnvloeden.
