Onder de zuidelijke poolmuts van de Rode Planeet is een ondergronds meer verborgen.
Een nieuwe studie geeft aan dat een zoutmeer zich onder een Martiaanse gletsjer kan verbergen. Zout water bij bevriezing heeft geen gastvrije omgeving voor het leven, maar we vinden organismen op meer extreme plaatsen. Kunnen er levende wezens in het meer zijn?
Zo ja, naar welke vorm van leven hebben we het? Zodra Mars meer waterig en warm was, kan het leven op een oude vorm van leven - versteend of levend. Het is ook mogelijk dat terrestrische microben per ongeluk de planeet hebben vervuild tijdens eerdere verkenningsmissies in de ruimte. Natuurlijk moet je niet op zoek naar grote dieren. Op aarde zijn er enkele insecten, vissen en andere organismen die kunnen overleven bij temperaturen onder het vriespunt. Maar Mars is verstoken van voedselketens die nodig zijn voor de ontwikkeling van hogere organismen. Maar dit is geen obstakel voor veel resistente micro-organismen.
De aarde heeft bewezen dat er microben zijn die kunnen overleven in zout water. Bovendien heeft een groep van halofiele microben zich aangepast aan hoge niveaus van zout (zelfs verzadigd met natriumchloride). Veel terrestrische halofielen hebben geen last van UV-straling en lage temperaturen. Sommige zijn zelfs aangepast voor cellulaire ademhaling bij afwezigheid van zuurstof.
Lage temperatuur
De belangrijkste barrière voor het leven is waarschijnlijk een lage temperatuurindex (-70 ° C). Maar de temperatuur van Mars is minder koud dan het merkteken in terrestriële diepvriezers die worden gebruikt om microbiële cellen of ander biologisch materiaal in een slapende, maar levensvatbare staat te houden. Bovendien voorkomen sommige zouten zelfs bevriezen, zelfs bij lage temperaturen, wat wordt verwacht in een Martian-meer. Daarom is er hoop dat sommige microbiologische systemen op Mars kunnen overleven.
Oranje halofiele algen Dunaliella saline (Dunaliella salina) in zeezout
Wetenschappers weten dat microben in een slapende staat kunnen leven. Maar er is geen volledig vertrouwen in de duur van zo'n leven: duizenden jaren of langer. Planten en dieren, zoals rondwormen, werden herboren uit de permafrost, waar ze gedurende 30000-42000 jaar bevroren bleven. Het was ook mogelijk om microben uit vloeistoffen in oude kristallen te extraheren.
Soorten zout
Het moeilijkste om aan te tonen is dat cellen een actieve staat kunnen behouden in Mars-omstandigheden. Vloeibaar water is nodig voor de voortplanting. Zout helpt bepalen of microbiële activiteit in water kan voorkomen. Het aandeel watermoleculen in de oplossing wordt de relatieve molaire fractie van water (wateractiviteit) genoemd. Deze parameter kan de mogelijkheid van het bestaan van het leven in een bepaalde plaats en tijdsinterval dicteren.
De wateractiviteit wordt beïnvloed door de soorten zout en opgeloste voedingsstoffen. Sommige stoffen verdunnen watermoleculen en houden ze vast door chemische bindingen, waardoor soms de toegang tot cellen wordt geblokkeerd. Samenvattend kan de chemische aard van de opgeloste verbindingen bepalen of eiwitten, membranen en andere systemen zullen overleven en voldoende stabiliteit en flexibiliteit behouden voor functionaliteit.
De meest voorkomende in terrestrische omstandigheden is zout water met een overwegend natriumchloride. Mars leidt sulfaatzouten. Maar niemand weet of dit type in het gevonden meer ligt. Zo ja, dan zullen de microben niet goed zijn. Een van de studies toonde aan dat wateren met sulfaatzouten een hogere ionsterkte kunnen hebben dan aardwater, waardoor de plaats onbewoonbaar wordt.
De rode planeet verwelkomt ExoMars (de zuidpool wordt getoond)
Andere soorten zout, zoals magnesiumchloride en perchloraat, verbeteren de flexibiliteit van biologische moleculen bij temperaturen onder nul, wat betekent dat ze het cellulaire metabolisme verhogen. Dergelijke zouten bevorderen microbiële groei. De aanwezigheid van glycerol, alcoholen en fructose is ook positief.
Zout water is een complexe omgeving. Onderzoekers weten veel over terrestrische aandoeningen, maar er is nog steeds weinig informatie over het gedrag van microben in kritieke omstandigheden. Als de aanwezigheid van een zoutmeer op Mars wordt bevestigd, moet je het type zout opzoeken.
Bagage-opslag?
Het aardse beeld laat zien dat een lage wateractiviteit, chaotrope omstandigheden en een indicator van -70 ° C het mogelijk maken om het leven te redden. Maar veiligheid duidt niet op activiteit en ontwikkeling. De bekende groeimaxima op aarde hebben betrekking op parameters van -15 ° C tot -20 ° C voor de meest resistente microbiële soorten. Limieten voor cellulair metabolisme: van -20 ° C tot -40 ° C. Dat wil zeggen, zolang er geen organisme is dat overeenkomt met de omstandigheden in Mars.
Als terrestrische microben in de omgeving van Mars leven, kunnen ze in leven zijn, maar inactief zijn. Het is echter waarschijnlijk dat ze zullen "ontwaken" zodra de temperatuur op de Rode Planeet stijgt. Het blijkt dat een zout Marsmeer kan dienen als opslagkamer (een soort wieg van het leven), waar microben wachten om ontdekt te worden.
