Nieuwe analyse toont waterstof of waterijs op de equatoriale lijn.
De onderzoekers besloten om de oude gegevens van de Mars-orbiter te herzien en merkten een significante hydratatie op nabij de evenaar van de Rode Planeet. En dit is raar, omdat eerder werd gedacht dat ijs gewoon niet kan bestaan op dit punt.
Voor de beoordeling hebben we de informatie voor 2002-2009 gebruikt, verkregen door de neutronenspectrometer op het Odyssey-apparaat. Een gedetailleerd onderzoek bleek dat de evenaar een enorme hoeveelheid waterstof bevat (op hoge breedtegraden, hints naar ijs).
Beschikbare ijsafzettingen zijn belangrijk als we van plan zijn de planeet te koloniseren. Met een voldoende hoeveelheid natuurlijke hulpbronnen hoeft de mensheid niet alles van de aarde te transporteren en is het mogelijk om een autonome ontwikkeling te creëren. Het zal ook dienen als een uitstekende grondstof voor waterstofraketbrandstof.
De neutronenspectrometer kan niet direct op water duiden, maar meet neutronen en bepaalt de hoeveelheid waterstof. In 2002 heeft Odyssey aquifers opgenomen in de hogere breedtegraden. In 2008 bevestigde Phoenix deze cijfers. Het bleek dat waterstof wordt weergegeven door waterijs. Maar het vinden van iets soortgelijks op lage breedtegraden is een zeldzaamheid, omdat daar het ijs verstoken is van stabiliteit. Het team concentreerde zich op de equatoriale lijn, namelijk op het traject van 1000 kilometer. Radaranalyse gaf een aanwijzing voor lage dichtheid vulkanische afzettingen of ondergronds waterijs.
Hoe is het ijs gebleven? Misschien bewoog een mengsel van ijs en stof zich van de poolgebieden door de atmosfeer toen de axiale planetaire helling groter was. Maar dit werd duizenden miljoenen jaren geleden waargenomen. Waterijs kon niet zo lang onveranderd blijven. Dan zou extra bescherming kunnen worden verschaft met een geharde stoflaag.
Maar dit is slechts een veronderstelling en mysterieuze afzettingen blijven onverklaard. We hoeven alleen maar te wachten op meer gedetailleerd onderzoek.
