Met behulp van het MUSE-instrument voor de Very Large Telescope konden wetenschappers de diepste spectroscopische beeldvorming uitvoeren. Ze concentreerden zich op het ultradiepe veld Hubble, dat de afstanden en karakteristieken van 1600 zwakke sterrenstelsels meet, waarvan 72 nieuwe werden gevonden.
De focus lag op het territorium van de constellatie Pec. In 2004 maakte Hubble een doorbraak in de observatie van de ruimte door een ultradiepteveld te verkrijgen. De enquête is in de Melkweg terechtgekomen, een miljard jaar na de Big Bang. Later werd deze site vele malen onderzocht door Hubble en andere telescopen, waardoor het idee van het heelal veranderde.
Maar de MUSE omzeilde Hubble en wist 72 nieuwe sterrenstelsels te repareren die niet eerder in recensies waren opgemerkt.
MUSE heeft unieke mogelijkheden. Het is in staat om het licht van elk punt in de kleuren van de componenten te breken, waardoor een spectrum ontstaat. Hiermee kun je de afstand, kleur en andere galactische eigenschappen bepalen die zelfs voor Hubble onzichtbaar blijven.
MUSE-informatie vertegenwoordigt een nieuw soort dim-verre sterrenstelsels die 13 miljard jaar geleden verschenen. Deze sterrenstelsels zijn 100 keer zwakker dan die gevonden in eerdere beoordelingen. De gevonden sterrenstelsels zijn van het type emitters die alleen in het licht van de Lyman-alfa gloeien. Moderne theorieën over de geboorte van een ster kunnen deze variëteit niet verklaren, ze schijnen in een enkele kleur.
De reeks begint met de afbeelding van het ultradiepveld van de Hubble uit het MUSE-instrument. De eerste grijze cirkels markeren de sterrenstelsels die eerder werden gevonden, en de rode markeren de detectie van MUSE. De kruisjes markeren de locaties van sterrenstelsels die alleen zijn vastgelegd in spectroscopische informatie 5 MUSE
MUSE is een waardevol hulpmiddel dat informatie uit vroege sterrenstelsels haalt. En hij speelt het op goed bestudeerde plaatsen. Een andere belangrijke detectie is de fixatie van lichtgevende halo's van waterstofatomen rond sterrenstelsels in het vroege heelal. Dit hielp om beter te begrijpen hoe de primaire stadia van de galactische formatie zich voordoen.
Deze gegevens kunnen worden gebruikt om de rol van zwakke sterrenstelsels te bestuderen tijdens de periode van kosmische reionisatie (na 380.000 jaar na de oerknal).
Het ultradiepveld van Hubble en blauwe lichtgevende halo's van gas rond verre melkwegstelsels vastgelegd door 5 MUSE op de Very Large Telescope (Chili). Wetenschappers zijn enthousiast over zo'n enorme hoeveelheid halo's die de Lyman-alfa UV-stralen rond oude sterrenstelsels vrijmaken
Het is verrassend dat deze informatie werd verkregen zonder de Adaptive Optics Facility te installeren. Men gelooft dat de update nog meer ongelooflijke ontdekkingen zal brengen.
