Op dit moment is de aarde de enige planeet die we kennen waar het leven is. Of er andere bewoonbare planeten zijn, is een groot mysterie van onze melkweg. Met de ontwikkeling van technologie is de mensheid steeds meer gaan nadenken over het feit dat er andere ontwikkelde beschavingen moeten zijn. In de tussentijd ziet het er als volgt uit: onze planeet is er één in deze hoek van het universum.
Het lijkt erop dat er, gezien de ouderdom van ons universum, andere planeten moeten zijn. Het leven op hen kan hetzelfde zijn als het onze. Het is zelfs mogelijk dat ze verder zijn gegaan met hun technologische ontwikkeling, maar tot nu toe is er geen duidelijk bewijs gevonden. Waar zijn dan al deze verstandige buitenaardse wezens? Deze vraag komt naar voren in de Fermi-paradox, die de mogelijkheid van hun bestaan weerlegt.
Volgens de laatste gegevens verzameld door de ruimtetelescopen Hubble en Kepler, is onze planeet misschien de eerste planeet op aarde waar het leven is ontstaan. En nu zou je niet verwachten dat we anderen zullen openen, omdat ons Universum duidelijk niet genoeg tijd zou hebben om ze te creëren.
Volgens een studie die de waarschijnlijkheid van de evolutie van de bewoonde werelden bestudeert, werd gesuggereerd dat onze planeet ongeveer 4, 6 miljard jaar geleden voortkwam uit de protoplanetaire schijf van onze jonge zon. In die tijd was er slechts 8 procent kans dat een bewoonde planeet ooit zou verschijnen. Dit betekent dat het universum 92 procent van alle benodigde materialen nodig heeft om een ster te maken met een rotsachtig oppervlak, en later een planeet met een eigen baan en de mogelijkheid van leven erop. "Onze belangrijkste motivatie is om te begrijpen welke plaats onze aarde in beslag neemt in de context van de rest van het universum", zei Peter Behruzi, een onderzoeker aan het instituut van het Space Telescope Science Institute (STScl) in Baltimore, Maryland. "Vergeleken met andere planeten die ooit in ons universum hebben bestaan, werd onze aarde vrij vroeg gevormd," zei Peter Buhruzi.
De gegevens die de Hubble-telescoop ons verstrekt, laten zien dat ons universum ongeveer 10.000 miljard jaar geleden massaal sterren heeft geschapen. Toen was de hoeveelheid waterstof en helium die bij de productie betrokken was, erg laag in vergelijking met de hoeveelheid van deze stervormende gassen die tegenwoordig bestaan.
"Er is voldoende materiaal over na de oerknal zodat alle nieuwe planeten in de toekomst kunnen verschijnen, zowel in de Melkweg als daarbuiten," zei Molly Pipls, ook van STScl.
Door gegevens van de Hubble-telescoop en de Kepler-telescoop te combineren, konden de onderzoekers een beeld vormen van het potentieel van onze melkweg om bewoonbare planeten te maken. Deze foto kan worden gebruikt als een model voor een aantal andere bewoonde werelden, mogelijk aanwezig in de hele kosmos.
De eerste rapporten van de Kepler-telescoop werden gepresenteerd in 2009, we ontmoetten vele rotsachtige werelden rond andere sterren. Sommige zijn niet te heet en niet te koud, dus er kan wel vloeibaar water zijn.
Gebaseerd op een kleine hoeveelheid informatie verkregen met behulp van de Kepler-telescoop, zeggen wetenschappers dat er in de Melkweg ongeveer 1 miljard planeten ter grootte van onze Aarde moeten zijn, roterend in omstandigheden waarin leven mogelijk is. Als we aannemen dat er 100 miljard sterrenstelsels in het waarneembare universum zijn, kan worden gesteld dat er een groot aantal bewoonbare planeten zijn, zoals de aarde. En volgens een nieuwe theoretische studie is de productie van planeten net begonnen. Het leven in ons universum zal nog minstens 100 biljoen jaar blijven, dus het heeft nog steeds veel tijd om te creëren.
Met behulp van hun waarnemingen voorspellen onderzoekers dat aardse rotsachtige planeten waarschijnlijk zullen verschijnen in gigantische clusters van sterrenstelsels of dwergstelsels. Er zou een cluster van vele gassen moeten zijn die betrokken zijn bij de vorming van nieuwe sterren. Helaas is de hoeveelheid van deze gassen beperkt, dus het maken van een ster zal niet altijd voorkomen.
Wetenschappers merken op dat, ondanks het feit dat we pas aan het begin van de ontwikkeling van onze beschaving staan, gebruikmakend van de universele evolutietheorie, we de gelegenheid hebben om de vroege stadia van de kosmische evolutie te bestuderen met behulp van ruimtetelescopen zoals Hubble om het begin te zien van de vorming van sterrenstelsels en observeer het bewijs van de oerknal. Voor elke toekomstige beschaving die meer dan een biljoen jaar zal verschijnen, zal het universum er heel anders uitzien en zal het vroege bewijs van een oerknal, zoals kosmische straling, geleidelijk afnemen.
Het is interessant hoe een buitenaardse beschaving het zich uitbreidende universum zal waarnemen en fenomenen zal bestuderen die geleidelijk aan verdwijnen, maar die we nu als vanzelfsprekend beschouwen. Zullen ze ook zulke tegenstrijdige uitspraken doen als die dat het universum altijd al heeft bestaan en dat er zeker weer een grote knal zal zijn?
Natuurlijk is dit slechts een gedachte-experiment waarin het verondersteld wordt: het voorspellen van het bestaan van een buitenaards wezen, hun interpretatie van de toekomst, het bestaan van een ruimtewapen. Maar dit past niet in de Fermi-paradox. Is het niet waar dat als onze beschaving op aarde een van de vroegste is, we dan sterk georganiseerd moesten zijn en onbeperkte ontwikkelingsmogelijkheden hadden? Wie weet, maar het lijkt erop dat het universum onbeperkte mogelijkheden heeft om nieuwe werelden te vormen, in sommige van welke intelligent leven zal verschijnen. Deze werelden zullen in staat zijn om de mensheid te overleven, omdat vroeg of laat de aarde zal sterven als gevolg van de onvermijdelijke dood van onze zon in ongeveer 5 miljard jaar. Dit onderzoekswerk herinnert ons eraan hoe snel het leven is. Er zal niets meer van ons zijn en andere bewoonde planeten zullen blijven bestaan.
