Volgens een nieuwe studie, op Mars, eerder gevuld met waterkraters met behulp van wind omgezet in droge terpen, zo hoog als mijlen, volgens een nieuwe studie.
De resultaten verklaren de geografie van de Gale-krater (landingsplaats van de Curiosity Rover), evenals andere plaatsen met hoge toppen op de Rode Planeet, en bewijzen dat de wind momenteel de dominante kracht is in Mars . (Mars heeft tegenwoordig geen wijdverbreide plaattektoniek of vloeibaar water).
Martiaanse heuvels zijn al tientallen jaren bekend sinds het NASA Viking-programma hen in de jaren zeventig zag. Meer recent voerde de Curiosity rover een gedetailleerde analyse uit van de dijk in de Gale-krater. De gegevens laten zien dat de heuvel bestaat uit sedimentair (gelaagd) gesteente. De afzettingen op de bodem van de heuvel leken uit het water te komen, terwijl de top van de dijk door de wind werd aangelegd.
Het was echter onduidelijk hoe de hele heuvel werd gevormd. Om de theorie te testen dat de wind heuvels creëerde die lijken op die in de Gale-krater, creëerden de onderzoekers een minikrater op aarde en plaatsten deze in een windtunnel.
De krater was 30 centimeter breed en 4 centimeter diep. Nadat ze het natte zand erin hadden gestopt, keken de onderzoekers naar de wind die het zand vormde totdat het werd weggeblazen. Door het proces verkregen de onderzoekers foto's van de "krater", die vormen vertoonde die vergelijkbaar waren met echte kraters en heuvels op Mars. "We liepen van een met bladerdeeg gevulde krater naar deze heuvelachtige vorm die we vandaag zien," zei hoofdauteur Mackenzie Day, een afgestudeerde student aan de Universiteit van Texas aan de Jackson Geography School in Austin.
De resultaten werden bevestigd met behulp van een computermodel, dat de beweging van de wind door de krater laat zien, en laat zien hoe het vorderde, door verschillende stadia van erosie. De onderzoekers merkten ook op dat de heuvelachtige structuur met sedimenten op het water onderaan, en de top van de eolianen - opnieuw laat zien dat Mars in het verre verleden warmer en natter was.
Analyse van 30 heuvels op Mars toonde aan dat hun depositie plaatsvond tijdens de Noachiaanse periode 3, 7 miljard jaar geleden, omdat de heuvels alleen zichtbaar zijn op het terrein dat op dat moment beschikbaar was. Noachian wordt verondersteld om de grens tussen het natte weer van het verleden en de droge Mars op dit moment te vertegenwoordigen.
De studie werd gepubliceerd in het tijdschrift Geophysical Research Letters.
