Terwijl tektonische platen onder elkaar duiken, drukken ze driemaal zoveel water het binnenste deel van de aarde in dan eerder werd gedacht. Met behulp van de studie van subductiezones in de geul van de Mariana-eilanden, waar de Pacifische plaat onder de Filippijnen glijdt, konden wetenschappers inschatten hoeveel water diep onder de oppervlakte ging.
Nieuwe bevindingen zijn belangrijk voor het begrijpen van de diepwatercyclus van de aarde. Water onder de oppervlakte van de planeet kan bijdragen aan het effect op magma, wat leidt tot vaker voorkomende aardbevingen.
Deep Water Cycle
Water wordt opgeslagen in de kristalstructuur van mineralen. De vloeistof zit in de korst, wanneer er compleet nieuwe, hete oceaanplaten zijn, die buigen en barsten, onder de buren door. Dit proces wordt subductie genoemd - de enige manier om diep in de aardkorst en mantel van de aarde door te dringen. Helaas hebben onderzoekers weinig informatie over hoeveel water beweegt tijdens dit proces.
Wetenschappers gebruikten gegevens die werden verzameld door een netwerk van seismische sensoren, gelegen rond de centrale loopgraaf van de Mariana-eilanden in de westelijke Stille Oceaan. Het diepste deel gaat 11 km onder zeeniveau. Sensoren registreren aardbevingen en echo's van gebeurtenissen in de aardkorst. Een vertraging geeft aan dat het water de breuken in de rots opvult.
Waar is het water gebleven?
Onderzoekers traceren een vertraging in de korst ongeveer 30 km onder het oppervlak. Aan de hand van de berekende snelheden, temperatuur en druk berekende het team dat subductiezones elke miljard jaar 3 miljard teragrammen water in de korst trekken (1 teragram = miljard kilogram).
Zeewater is zwaar, dus de kubus weegt 1024 kg. De hoeveelheid die door subductie wordt geselecteerd, is echter schokkend. Dit is 3 keer meer dan de vorige berekeningen laten zien. Vanaf hier ontstaan er vragen: het naar beneden stromende water moet verschijnen in de samenstelling van vulkaanuitbarstingen. Onderzoekers tonen echter aan dat er niet genoeg water is. Dit alles geeft aan dat de onderzoekers nog niet precies weten hoe water zich over de wereld verplaatst, en dat zijn beweging in de aarde een bijzonder groot mysterie blijft.
