De pulsar merkte een lichte onregelmatigheid op in de tijd. Dit is het eerste bewijs dat pulsars in binaire systemen door een "glitch" gaan.
Pulsars vertegenwoordigen een van de mogelijke resultaten van de laatste fase van de sterrenevolutie in massieve objecten. Ze sterven in supernova-explosies waarin een enorme hoeveelheid materiaal wordt geduwd, waardoor een dicht voorwerp overblijft - een witte dwerg, een neutronenster of een zwart gat.
Als we een neutronenster krijgen, is het in staat om een krachtig magnetisch veld te genereren, een snelle rotatie en lichtstralen vrij te geven. Het lijkt op een baken en wordt een pulsar genoemd.
Wetenschappers konden de plotselinge verandering in de rotatiesnelheid van de SXP 1062 volgen. Dergelijke sprongen worden glitches genoemd en ze worden het eerst waargenomen in binaire pulsars. De SXP 1062 bevindt zich op het grondgebied van de Small Magellanic Cloud, die zich op 200.000 lichtjaar afstand bevindt. Deze pulsar is van bijzonder belang omdat hij rond een nabije ster draait in een dubbel paar en omringd is door supernova-resten.
Er wordt aangenomen dat het object het materiaal van de explosiegebeurtenis haalt, wat leidt tot aanwas. De grootte van de glitch is gebaseerd op het gravitatie-effect van de satelliet en de aanwas van het omringende materiaal. Op het moment dat de krachten hun stabiliteit verliezen, wordt de impuls naar de cortex getransporteerd, wat de rotatie verandert en tot mislukking leidt.
De grootte van de glitch suggereert dat de structuur van neutronensterren in binaire systemen kan verschillen van enkele.
