Nieuw bewijs van het ijzige vulkanisme van een dwergplaneet (cryovolkanisme) werd verkregen uit een NASA Dawn ruimtesonde rond 3 ° Ceres .
Op Ceres woeden vulkanen. Maar in plaats van vurig lava komt er ijs en pekel vrij. Vroeger identificeerde Dawn een vreemde berg en andere kenmerken die door een ijskoude vulkaan gecreëerd leken te zijn.
Nu wetenschappers van het Institute of Solar System Research. Max Planck (MPS) vond het bewijs van deze activiteit in de Impact-krater van de Occator, waarvan de centrale put helder gemineraliseerd materiaal bevat dat de krater bedekt en een verhoogde koepel vormt.
De onderzoekers realiseerden zich dat de zoutsubstantie jonger is dan de krater zelf: in tegenstelling tot de 30 miljoen eigenaar, is het materiaal slechts 4 miljoen jaar oud. Dit betekent dat minerale zouten worden aangevoerd vanaf de bodem van het oppervlak, net als magisch ter aarde. Vergelijkbare cryovolkanismen werden ook waargenomen bij Pluto en Enceladus Saturn. Ceres - het voorwerp dat het dichtst bij de activiteit lag.
Dawn volgt Ceres nu twee jaar. Gedurende deze tijd ontvingen wetenschappers van MPS bewijs van complexe activiteit aan het oppervlak: lawines, scheuren en jongere en kleinere kraters.
"Deze gegevens stellen ons in staat om de oorsprong en de evolutie van kraters duidelijker dan ooit te volgen," zei hoofdauteur Andreas Natus.
Het valse mozaïek toont de binnenkant van de Occator-krater, evenals de heldere koepel van gezouten materiaal van links. De centrale koepel heeft een diameter van ongeveer 2,9 km en stijgt tot 1,300 voet (400 m).
De krater bevindt zich op het noordelijk halfrond en heeft een diameter van 57 mijl (92 km). Binnenin is er een kuil van 7 mijl breed in het midden en de rand stijgt tot 2.460 voet (750 meter) boven het oppervlak. In de kuil bevindt zich een heldere koepel van 2,9 km, gemaakt van een jonger materiaal. Gegevens van infraroodcamera's tonen aan dat het zouten - carbonaten bevat.
De reden waarom wetenschappers geloven dat de cryovolcanische koepel voor hen, en niet iets dat begraven is onder de kraterlocatie, is omdat de latere aanvallen niet zo'n materiaal vormden.
Om de leeftijd van de krater en de koepel te schatten, moest het team het aantal kraters in het gebied berekenen. Een groot aantal geeft aan dat deze site ouder en langer is.
Dit verhoogde de kans dat de schok die de Orrator-krater creëerde, de zoutoplossing de oppervlakte liet benaderen en een uitbarsting veroorzaakte.
