Cassini-ruimtevaartuig van NASA bestaat niet meer, maar de nalatenschap ervan zal niet lang worden vergeten. Het schip stortte opzettelijk in de dichte atmosfeer van de ringplaneet op 15 september 2017 en voltooide een 13-jarige studie van het prachtige systeem van Saturnus.
De gegevens verkregen door Cassini zijn al revolutionair geworden voor het begrijpen van de aard van de gasreus, de ringen en talloze satellieten. De archieven bevatten nog steeds een grote hoeveelheid onbewerkte informatie, dus wetenschappers kijken uit naar toekomstige ontdekkingen.
Op 15 september 2017 voerde NASA's Cassini-ruimtevaartuig een uitdagende duik in Saturnus om de bijna 20-jarige missie om de ringplaneet en zijn manen te bestuderen te voltooien
Sommige van de recentelijk geanalyseerde gegevens zullen begin oktober worden vrijgegeven. Een reeks artikelen wordt ook voorbereid. Maar het bureau gelooft dat ze in de komende jaren niet in staat zullen zijn terug te keren naar de planeet, dus je moet tevreden zijn met alle ontvangen informatie.
Lange-termijn missie
De missie Cassini-Huygens ($ 3,9 miljard waard) is een gezamenlijke operatie van NASA, ESA en het Italiaanse ruimteagentschap. Het begon in oktober 1997 en bevond zich in de nacht van 30 juni 2004 in een baan rond Saturnus. Met Kerstmis vertrok het Huygens landingsgestel naar Titan en landde na drie weken op het oppervlak, waardoor het de eerste en enige zachte landing was in het buitenste zonnestelsel. Huygens stopte met communiceren na 90 minuten landing, maar de Cassini-orbiter bleef het systeem jarenlang benaderen. Hij slaagde erin om veel waardevolle informatie over de planeet, ringen en manen te verzamelen, waarvan sommige geweldig bleken te zijn!
In 2005 nam het apparaat bijvoorbeeld geisers op in het zuidelijke poolgebied van de ijzige satelliet Enceladus. Verdere reviews lieten zien dat de geiser gevuld is met water en organische chemicaliën (koolstofhoudende bouwstenen van het leven). We weten nu dat het materiaal wordt vrijgegeven uit de gigantische oceaan van zout water.
Ocean Harbour Enceladus in Cassini Overzicht
Bovendien was de missie in staat om de Titan zorgvuldig te onderzoeken, dichte dikke en mistige atmosfeer. Radarwaarnemingen drongen door de nevel en toonden riviersystemen, meren en zeeën uit vloeibare koolwaterstoffen. De lucht van een grote maan is gevuld met potentiële chemische energie, zodat de meren en zeeën in staat zijn om vitale activiteiten te ondersteunen. Het was het potentieel van een leven dat besliste hoe de missie van Cassini precies zou eindigen. Het was onmogelijk om het apparaat op de satellieten te laten vallen en het oppervlak te vervuilen met terrestrische microben. Daarom werd het schip naar Saturnus gestuurd.
Rich Heritage
De missie is belangrijk omdat het levensomstandigheden voor ons heeft geopend op Titan en Enceladus, die toekomstige doelen kunnen worden voor het vinden van het leven of zelfs het creëren van kolonies. Maar publieke propaganda is ook hier belangrijk. Prachtige foto's van Saturnus met wolken, ringen en satellieten maakten miljoenen mensen geïnteresseerd in ruimteverkenning. NASA blijft beelden produceren, hoewel er gedurende een jaar geen signalen van het schip zijn geweest en er tijdens de missie verschillende acties zijn georganiseerd. Vergeet de hype rond de Grote Finale van Cassini niet, toen de hele planeet de voltooiing van het programma en de dood van het apparaat bekeek. Maar de meeste ontvangen informatie is nog steeds niet ontcijferd, wat betekent dat de wetenschappelijke wereld nog steeds tijd heeft om de nieuwe ontdekkingen over Saturnus onder ogen te zien. Bij de NASA zijn er geen plannen voor toekomstige missies naar de gasreus. Maar dingen kunnen veranderen. Het Dragonfly-project kan de NASA-competitie winnen en Titan gaan studeren als onderdeel van het New Frontier-project. De tweede finalist is CAESAR, die een komeetpatroon moet krijgen. Het bureau zal de keuze in de zomer bekendmaken en dan zal een van de twee projecten in het midden van de 2020s van start kunnen gaan.
