Het zonnestelsel wemelt van satellieten. Maar liefst 79 manen draaien rond Jupiter, en Saturnus kan bogen op een familie van 62's. Zelfs wij hebben een geliefde maan die de mensheid in de nachtelijke hemel begeleidt. Waarom heeft Venus dan pech? Waar zijn haar metgezellen?
Ja, Venus heeft geen satellieten. In dit opzicht wordt haar trieste lot ook gedeeld door Mercurius. Maar de situatie van Venus is een beetje verrassend. In termen van samenstelling en parameters is dit inderdaad een aardse tweeling. De planeet is relatief dicht bij ons. Bovendien was de ruimte in het stadium van de vorming van het zonnestelsel gevuld met een enorm aantal fragmenten. Hadden ze niet genoeg om Venus nog een satelliet te maken?
Laten we eerst begrijpen hoe de planeten in het algemeen de maan krijgen. Er zijn drie opties:
- opname. Er wordt aangenomen dat dit gebeurde met de Mars-satellieten Phobos en Deimos. Reeds voltooide grote objecten drijven rond het systeem totdat de zwaartekracht van een van de planeten ze naar zich toe trekt.
- botsing. Dit is de meest waarschijnlijke manier om onze Maan te vormen. Een enorm voorwerp botst op de planeet, stukjes materiaal worden gescheiden, samengevoegd en creëren een aantal door zwaartekracht gebonden satellieten.
- algemene formatie. Dat wil zeggen, de satelliet verscheen naast de planeet al in de ontwikkeling van het zonnestelsel.
Dat wil zeggen, de planeet heeft veel mogelijkheden om een eigen satelliet te krijgen. Wat is er mis met Venus? Onderzoekers zijn ervan overtuigd dat een keer een satelliet (of zelfs satellieten) rond de planeet draaide. Er was echter een gebeurtenis waardoor hij werd vernietigd of met pensioen ging. Daarom proberen de belangrijkste theorieën uit te leggen waarom Venus geen satelliet heeft, maar waar hij naartoe kan gaan.
Vergelijkende grootten van Venus en Mercurius
Er is een groot aantal theorieën, waarvan er vele tamelijk fantastisch lijken. Sommigen zijn er bijvoorbeeld van overtuigd dat de satelliet van Venus al die tijd in het zicht bleef. Dit is Mercurius! Ja, hij liep gewoon weg van de planeet en werd een volwaardige wereld.
Er is ook een aanname dat veel kleine botsingen tot een vervorming van de zwaartekracht hebben geleid, en Venus kon simpelweg de satelliet niet vasthouden, die naar de zon bewoog en verbrandde. Verschillende andere hypothesen leiden ons ook naar het feit dat de maan wegrent. Maar de moeilijkheid is dat externe drift miljarden of tientallen miljarden jaren duurt. De satelliet zou geen tijd hebben om te ontsnappen.
De laatste studie bracht een theorie naar voren die het meest aannemelijk lijkt. Wetenschappers hebben besloten dat het antwoord zich mogelijk verbergt in de rotatiesnelheid van de planeet. Eén axiale rotatie duurt 243 dagen, met rotatie in de tegenovergestelde richting. Daarom vermoeden onderzoekers dat er in het verleden twee grote klappen optraden.
Mercurius, Venus en maan in de avondrood
De eerste botsing leidde ertoe dat de planeet tegen de klok in begon te draaien. In dit proces ontstond een satelliet uit de fragmenten, die langzaam begonnen af te drijven, zoals de maan van de aarde. Toen kwam de tweede klap, waardoor de planeet met de klok mee (in de tegenovergestelde richting) draaide.
De veranderingen beïnvloedden het zwaartekrachtcontact van de satelliet en de planeet. Daarom begon de maan van Venus niet weg te lopen, maar convergeerde eerder met de wereld. Uiteindelijk kon ze gewoon tegen Venus botsen. Sommigen geloven dat een andere satelliet kan hebben plaatsgevonden tijdens de tweede botsing. Maar de nadering van de maan vanaf de eerste aanval is stoutmoedig nog steeds een zich ontwikkelende satelliet vanaf de tweede inslag (één maan valt op de planeet, vernietigt de tweede).
