Er zijn kraters uitgebroken op verschillende Saturn-satellieten. En het interessante is hoogstwaarschijnlijk verschillende processen voor het bestuderen van elke satelliet, volgens de auteurs die het model hiervoor hebben ontwikkeld. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in een nieuw artikel door Romina Di Sisto met als titel "Het tijdperk van de oppervlakken van de midden satellieten van Saturnus" (Afdeling Sterrenkunde en Geofysica, Nationale Universiteit in Argentinië). De auteurs vergeleken hun theoretische voorspellingen met "kraterberekeningen" (van andere wetenschappers) met afbeeldingen van satellieten van Saturnus van Cassini en Voyager en concludeerden dat kleinere kraters nog kleiner zijn dan verwacht. Hier zijn enkele van de meest waarschijnlijke kraterverwijderingsprocessen op sommige Saturn-satellieten. In de toekomst zijn de auteurs van plan om hun werk met Titan en andere satellieten van Saturnus voort te zetten.
Enceladus
Geisers die regelmatig uitbarsten van het oppervlak van Enceladus, in het bijzonder van vier parallelle scheuren ("tijgerstrepen") nabij de zuidpool, volgens een onderzoek in 2006. De kraters werden gewist door een of andere magma-pijler en tektonische activiteit. Een deel van het materiaal verlaat Enceladus en vult de Saturnus-E-ring, en de rest van het materiaal valt terug naar de oppervlakte en wist kraters.
Japet
De Japet heeft een oud oppervlak en astrofysici hebben gemerkt dat de voorkant van de satelliet donkerder is en de achterkant helderder. Op dit moment is het onduidelijk wat de oorzaak van dit verschil is, sommige theorieën suggereren interne processen of, mogelijk, puin en stof vallen met materiaal van andere Saturnus-satellieten naar de donkere kant van Iapetus. In 2010 toonde een onderzoek van deze processen aan dat er maar één reden kan zijn voor de val van donker materiaal in het voorste halfrond, wat een ongeremde wereldwijde verspreiding van waterijs veroorzaakt.
Mimas
Een team van onderzoekers zocht naar stollingsuitbarstingen op Mimas en rapporteerde in 2011 dat hun zoekopdrachten tevergeefs waren, zei Di Sisto. Er moet dus enige geologische activiteit zijn in de lagere lagen van het oppervlak die veranderingen in het oppervlak veroorzaakt. Mimas is dus een van de satellieten die mogelijk een ondergrondse ijszee hebben, misschien is er iets gerelateerd aan de interne inhoud van de satelliet, waardoor kraters worden gewist, suggereert het team Di Sisto.
Tethys
In dezelfde studie die Mimas in 2011 bestudeerde, concludeerden wetenschappers ook dat Tethys geen uitbarstend magma heeft. Kijkend naar Tefia in het ultraviolette licht is er een vreemd beeld: zijn voorste halfrond is helderder dan de rug, aldus Di Sisto. Bovendien lijkt het oppervlak vreemd poreus. Misschien zijn dit sporen van de impact van materialen uit de E-ring van Saturnus. Of er kan geologische activiteit zijn die Cassini nog niet heeft ontdekt.
Dione
Dione is ook verstoken van uitbarstend magma, tenminste als we kijken naar stoomformaties, die een orde van grootte kleiner zijn dan die waargenomen bij Enceladus. "Magmatische activiteit kan echter niet volledig worden uitgesloten omdat het mogelijk onder het detectieniveau ligt", schreef Di Sisto. Net als Tethys heeft Diona een helderdere voorste hemisfeer in vergelijking met de achterzijde. Hoewel Di Sisto niet suggereert welk proces de oorzaak kan zijn van het uitwissen van kraters, merkt hij ook op dat Dion een zwakke atmosfeer heeft (zoals blijkt uit een afzonderlijke studie in 2011).
Straal
Een paar interessante dingen over Rhe - een studie van 2010 vond dat het een zwakke atmosfeer van zuurstof en koolstofdioxide heeft, die kan worden gevormd door het ontbinden van oppervlaktewaterijs als gevolg van plasmastraling (geïoniseerd gas) van de magnetosfeer van Saturnus. Over het feit dat plasma lijkt te werken aan de oppervlakte, eindigde de studie van 2012. Dit is de verklaring waarom kleine kraters zich afwrijven op het oppervlak van Rei, suggereert Di Sisto.
