Vanaf het allereerste begin van de mensheid keken we naar de hemel en reflecteerden we over de indrukwekkende mysteries van het universum.
Eerst hebben we onze rudimentaire observaties van de hemel uitgelegd door mythen en bijgeloof. Met de komst van de wetenschappelijke methode van onderzoek, hebben we geleerd dat ruimte niet kan worden verklaard door ficties. Observatie en theorie brachten het besef dat we een planeet om een bepaalde ster - een van ontelbare miljarden andere sterren - bezetten in een spiraalvormig stelsel in een gewoon gebied in een enorme ruimte die we nu kennen als het Universum, 14 miljard jaar oud.
Hoewel we net beginnen aan onze epische zoektocht naar de ware aard van tijd, ruimte, energie en materie, heeft de mensheid een lange weg afgelegd sinds de uitvinding van de telescoop en het fundamentele besef dat de zwaartekracht de beweging van de planeten dicteert, omdat het het lot van het universum dicteert. Nu hebben we krachtige botsers van deeltjes die de fundamentele eigenschappen van de structuur van materie en ruimte-tijd bestuderen. En we rustten onze planeet uit met "ogen" om enkele van de meest verre (en daarom oudste) structuren in het universum te observeren.
Een vogelperspectief van de Very Large Telescope op het Paranal-observatorium
Het feit dat we onszelf beschouwen als een slimme (en tot op zekere hoogte technologisch geavanceerde) vorm van leven, ondanks onze vreselijke fouten, is ons inherent vermogen om niet alleen rekening te houden met de aard van ons universum, maar ook met de kwestie van onze plaats daarin. We leven in het gouden tijdperk van de wetenschap en aan de rand van astronomische ontdekkingen zijn gerobotiseerde ogen, waardoor we nu dieper dan ooit in de kosmische afgrond kunnen kijken. Enkele van de krachtigste ogen van onze planeet bevinden zich in Chili, waar een groep krachtige observatoria in continue modus werken. Beheerd door de European Southern Observatory (ESO), heeft een samenwerkingsverband van 16 in Duitsland gevestigde lidstaten faciliteiten in Chili met het Paranal Observatory (thuisbasis van The Very Large Telescope) en het observatorium La Silla. ESO is ook een partner in het verbazingwekkende project Atakam grote millimeter / submillimeterassemblage (ALMA), die in 2013 werd geopend. ALMA is het grootste en krachtigste observatorium ter wereld.
En op vrijdag stap ik in bij DNews-cameraman Alex Gerhard voor een vlucht naar Chili om ESO-faciliteiten te bezoeken als onderdeel van het # MeetEO-evenement, dat wordt bijgewoond door zeven andere internationale deelnemers die exclusieve toegang hebben tot telescopen en observatieplekken hoog in de Atacama-woestijn. Waarom volgende week? Omdat op 9 mei de doorgang van Mercurius zal plaatsvinden, en we zullen er zijn om de hemelse dans te zien vanuit een regio die, eerlijk gezegd, niet van deze wereld is.
Dit is een weergave van het Chahnantor-plateau, gelegen op een hoogte van 5000 meter in de Chileense Andes, waar de reeks antennes ALMA zich bevindt
Persoonlijk zag ik veel telescopen in mijn tijd, maar net als de andere # METEO-deelnemers zal dit een reis van je leven zijn. Ik behandelde de ongelooflijke wetenschap van ESO-telescopen voor Discovery News, dus ik ben blij om niet alleen deze monumenten van menselijke vindingrijkheid van dichtbij te zien, maar ook om te praten met mensen die adembenemend onderzoek verrichten. En trouwens, doorvoer Mercury op voorraad - niet slecht! Afhankelijk van de beschikbaarheid van de internetverbinding, maak ik aantekeningen via Twitter (via @Discovery_Space en @astroengine), Instagram (@astroengine), Facebook (Discovery News) en kan ik mogelijk een live Facebook-feed maken met behulp van het Science Channel. Ik zal hier ook bloggen wanneer mogelijk. En natuurlijk zullen er een aantal DNews-video's over het evenement zijn. Dus blijf op al deze plaatsen op de hoogte wanneer ik op vrijdag 6 mei naar Santiago vlieg. Als u vragen, tips of suggesties heeft, laat het me dan weten.
Gebaseerd op Discovery News.
