veranderd
De CSIRO radiotelescoop detecteerde ongeveer de helft van alle bekende pulsars.
Een pulsar is een kleine draaiende ster. Dit is een grootschalige bal van neutronen die overblijft na een standaard sterrendood in een vurige explosie. Met een diameter van 30 km maakt de ster tot honderden omwentelingen per seconde, waardoor een straal radiogolven (en soms röntgenstralen) vrijkomt. Wanneer de straal in onze richting beweegt, vangen we het momentum.
In 2017 werd de 50ste verjaardag van de ontdekking van pulsars gevierd. Gedurende deze tijd werden meer dan 2.600 objecten geïdentificeerd (voornamelijk in onze melkweg) en gebruikt om te jagen naar laagfrequente zwaartekrachtgolven om de structuur van de melkweg te verklaren en de algemene relativiteitstheorie te testen.
Detectie
In 1967, toen mensen genoten van de zomer van de liefde, hielp een jonge student aan de Universiteit van Cambridge mee aan de bouw van een telescoop. Het was geassocieerd met een dipoolarray en besloeg minder dan 2 hectare.
In juli hielp Jocelyn Bell met de bouw en werd verantwoordelijk voor het lanceren van de telescoop en het analyseren van de verzamelde gegevens. De informatie kwam in de vorm van records op papieren kaarten van 30 m elke dag. Bell kon alleen naar het oog kijken en gebruikte geen technologie.
Wat is een pulsar?
Ze merkte slechts een kleine "shift" op, maar hij veranderde het verhaal. Op 28 november 1967 veroverden Bell en Anthony Hewish een vreemd signaal. De student besefte dat een van de verschuivingen een reeks van pulsen is, verdeeld in 1/3 van een seconde. Maar Bell bracht nog eens 2 maanden door om uit te leggen waar ze voor stonden.
Bell vond ook nog 3 bronnen van impulsen die als verklaring konden dienen, zoals buitenaardse beschavingen, enz. In 1974 ontving Bell en Hewish de Nobelprijs voor natuurkunde.
Jocelyn Bell, die de eerste pulsar ontdekte
The Mystery of the Pulsar
Voor het eerst kon een telescopisch een pulsar vinden in 1968 met behulp van de radiotelescoop CSIRO (Australië). De Parks-telescoop was er onmiddellijk mee verbonden en na 50 jaar heeft hij meer dan de helft van de lijst opgenomen.
Als we het hebben over nieuwe apparatuur, verdient de Chinese 500-meter sferische telescoop met een diafragma (FAST) aandacht. Hij heeft onlangs verschillende nieuwe pulsars gevonden.
Waarom zou u ze zoeken?
Wetenschappers willen begrijpen wat deze objecten voorstellen, hun functioneren en hoe ze in de algemene sterpopulatie passen. De meest verbazingwekkende zijn supersnelle pulsars, super slow en extreem massief. Met hun hulp is het mogelijk om de structuur van materie beter te begrijpen in de condities van superdense vliegtuigen. Pulsars worden vaak gevonden in binaire systemen, waarbij de naburige ster vertelt over de aard van het eerste object.
Jocelyn Bell beschrijft hoe ze pulsars vond
Pulsars worden ook als klokken gebruikt. De synchronisatie van een pulsar helpt bijvoorbeeld om de achtergrondruis van laagfrequente zwaartekrachtgolven te vinden. Daarnaast bestuderen ze met hun hulp de verandering in galactische structuur en testen ze de algemene relativiteitstheorie.
De droom van elke wetenschapper is om een pulsar in een baan rond een zwart gat te vinden, omdat dit de meest extreme omstandigheden zijn om de theorie van Einstein te testen. In de toekomst kunnen pulsars worden beschouwd als een navigatiesysteem om door de diepe ruimte te reizen. In 2016 lanceerde China de XPNAV-1-satelliet, die zich richt op periodieke röntgensignalen van verschillende pulsars.
