Artistieke visie van hete Jupiter - een planeet in een baan rond een ster met ongeveer zonneparameters.
De nieuwe "solar" -missie van NASA kan niet alleen de inheemse ster bestuderen, maar ook waardevolle informatie bieden over buitenaardse wezens. De zon speelt een belangrijke rol in ons leven, omdat het warmte en licht levert. Als het echter niet voor de dichte atmosferische laag was, dan zouden we de bescherming hebben verloren tegen harde zonnecondities. Maar er zijn veel van dergelijke sterren, wat betekent dat ergens een planeet kan leven in een comfortabel punt van ruimte, zoals de onze.
Het blijkt dat een zorgvuldige studie van de inheemse ster de planeten zal helpen begrijpen, afgelegen voor lange afstanden. Deze herfst, de Parker-sonde, gelanceerd in augustus, begint met het onderzoeken hoe de zon werkt. Exoplanetaire wetenschappers zullen dit nauwlettend volgen om te begrijpen welke gegevens moeten worden geleid in buitenlandse systemen.
De onderzoekers zijn van plan speciale aandacht te schenken aan deeltjes en hoogenergetische fotonen die gevaarlijk zijn voor de aarde. De zon geeft ons een extreme hoeveelheid deeltjes met een grote hoeveelheid UV-licht. Zonder een beschermende atmosfeer zou dit voldoende zijn voor DNA-schade in de cellen (kanker). Bovendien overbelasten hoog-energetische deeltjes tijdens de periode van extreme zonnevlammen (coronale massa-ejecties) het magnetisch veld van de aarde en hebben ze een negatieve impact op technologieën (satellieten en voertuigen op de grond). Als de buitenaardse wereld geen bescherming geniet, kunnen dergelijke deeltjes de beslissende factor zijn in het aspect van de bewoonbaarheid van exoplaneten. Natuurlijk kan de planeet een atmosfeer hebben, maar met een overvloedig bombardement op stervormige deeltjes, zal het simpelweg niet genoeg zijn voor bescherming. De studie van hoog-energetische uitstroom is moeilijk uit te voeren op afstand, dus de Parker-sonde zal een belangrijke rol spelen.
Het ruimtevaartuig zal de Zon naderen op een afstand van 6 miljoen km van het "oppervlak" (veel exoplaneten worden op dezelfde afstand van hun geboortesterren opgehangen). De meeste werelden dicht bij de sterren behoren tot de categorie van de hete Jupiter, hoewel ze zelf niet gasvormig zijn. Er is een veronderstelling dat als de werelden zelf dood zijn, hun grote satellieten in staat zijn om het leven te hebben of er geschikt voor te zijn. En er is niets geks aan, want de manen van Jupiter en Saturnus worden al beschouwd als mogelijke toekomstige koloniën.
Onderzoekers zullen de verkregen gegevens observeren en gebruiken om de criteria voor de wereld om geschikt te zijn voor het leven te beperken. Het is belangrijk om op te merken dat hoogenergetische straling, zoals UV-licht, niet alleen het onbeschermde leven vernietigt, maar ook de onderzoeker kan misleiden door te wijzen op de aanwezigheid van iets "levend" in de wereld. Het feit is dat UV-licht water vernietigt en zuurstof creëert (de belangrijkste handtekening van het leven). Het ruimtevaartuig zal ook helpen begrijpen hoe zonnedynamica wordt gevormd door het magnetische veld.
