Het British Cartographic Agency Ordnance Survey heeft een kaart van het oppervlak van Mars gemaakt met bijgewerkte NASA-gegevens en het is prachtig.
Tijdens mijn schooltijd was ik een enthousiaste wandelaar, en de Ordnance Survey-kaarten (ja, papieren kaarten, geen van je iPhones) maakten integraal deel uit van mijn onderzoek naar de Britse natuur. Telkens wanneer ik in de moerassen van Dartmoor blunderde of probeerde door de ruige ravijnen van Snowdonia te breken, was er altijd een OS-kaart bij me, meestal allemaal geploeterd met modder, haastig in mijn zak gekreukt en daarmee een oud soort plastic kompas (ja, dit is een echt kompas met magnetische pijl, geen van je jeepies). Ik herinner me nog steeds met warmte dat het niet uitmaakt hoe verloren ik was, het enige wat ik hoefde te doen was de kaart controleren: de ongelooflijke nauwkeurigheid van het besturingssysteem stond mij en mijn collega-wandelingen altijd toe om het pad naar het huis af te leggen.
Dus toen ik ontdekte dat het besturingssysteem hun eigen kaart van het oppervlak van Mars presenteerde, was ik opgetogen. En toen ik de volledige resolutieversies zag die ze op Flickr plaatsten, was ik niet teleurgesteld.
De zoutste van de OS-kaarten zijn de prachtig gedetailleerde contouren die het landschap weergeven in een zacht palet, dat enerzijds de ogen niet irriteert en anderzijds alle cruciale informatie bevat. Vasthouden aan zijn traditionele stijl, gebruikte OS gegevens van NASA voor de meest nauwkeurige overdracht van landschapsverschillen, een veel nobelere stijl dan de meeste moderne kaarten van buitenaardse oppervlakken. "De stijl van deze kaart is heel anders, zowel van de gebruikelijke planetaire kaart als van wat het besturingssysteem doet", zegt OS-kaartontwerpster Chris Wesson in een blogpost. Het kostte hem twee maanden om het te maken.
"De belangrijkste elementen van de stijl waren een zacht kleurenpalet; zoals in de traditionele kaart, zijn er contouren (in oranjebruine tonen) en rasterlijnen (gemaakt in cyaan), evenals legende legend, "zegt hij. "We hebben zelfs bekende elementen als een kop, een schaalverdeling en een coördinatenanalyse, die je vaak niet ziet op kaarten van ruimteagentschappen. Om ongelijk terrein te verduisteren, om een meer volumineus idee van de contouren te geven, en om de locatie van markeringen te optimaliseren, werden verschillende cartografische technieken gebruikt, zoals meerdere lichtbronnen en tooncontrast. "
De kaart toont de landingsplaatsen van Mars expedities en kraters met hun eigen namen.
Kijkend naar het Marslandschap dat zich op deze prachtige kaart afspeelt, wil men zijn papieren versie inzetten op de weg door het Meridian Plateau, of op zoek naar de Opportunity rover, of zijn weg banen door de kloven van de Mariner-valleien. Wesson is zich er echter van bewust dat dergelijk gebruik nauwelijks aangewezen is, aangezien dit alles in een ruimtepak zou moeten gebeuren.
"Ik zou graag willen denken dat mensen op een dag de kaart met het landschap van de Marsbewoners om zich heen kunnen bekijken, net als in een of andere Britse outback, maar de kaart zal er toch een beetje anders uitzien," zegt hij. "Ik moet de handschoenen uitdoen om de kaart uit te vouwen, zelfs op de skihellingen. Dus in ieder geval moet je nadenken over de mogelijkheden van het gebruik ervan. Hebben astronauten helmschermen? " Helaas is een papieren kaart niet alleen onpraktisch - als ik met een kaart en een kompas de ervaringen van kinderen wilde doen herleven en van Mars wilde gaan, zou ik in elk geval een wereldwijd magnetisch veld nodig hebben om dit te gebruiken. Mars heeft het niet, wat betekent dat er geen magnetisch noorden is waar het naar zou kunnen wijzen, dat wil zeggen dat ik me nog steeds zou moeten wenden tot een bepaald Mars-GPS. Verdriet!
Toch laat de OS-kaart zien hoe we naar het buitenaardse landschap kunnen kijken in het vertrouwde, aardse licht - vooral als het kan worden gebruikt voor toekomstige marsmannetjes. Mark Watney keurt goed.
