Uitgestrekte netwerken van valleien zijn zichtbaar in de zuidelijke hooglanden van de regio van Mars. Ze geven aan dat de planeet eerder nat en warm was. Nieuwe gegevens tonen aan dat water zelfs tijdens "ijstijden" kan stromen
Iedereen die de oude Mars probeert te begrijpen, struikelt over gemengde tips. Watervalvalleien en meerbekkens tonen duidelijk aan dat vroeger vloeibaar water over het oppervlak stroomde. Maar vroege klimaatmodellen wijzen op temperaturen onder nul.
Een recente studie van Brown University creëert een brug tussen warme en ijzige periodes. Analyse toont aan dat zelfs bij strenge vorst overdag de zomertemperaturen boven nul kunnen stijgen en tot het smelten van gletsjers kunnen leiden. Er was weinig smeltwater, maar het was voldoende om aan de oppervlakte waargenomen formaties te creëren.
Deze conclusie duwen wetenschappers de situatie in de droge Antarctische valleien op aarde, waar seizoensgebonden temperatuurschommelingen leiden tot het ontstaan van meren. Het moderne Martiaanse klimaatmodel suggereert dat de oude atmosfeer voor het grootste deel bestond uit koolstofdioxide. Daarom zien we een ijzige Mars, maar 4 miljard jaar geleden vormden valleiennetwerken op de zuidelijke helling. In het verleden was de atmosferische laag dichter en kon deze broeikasgassen bevatten. Als mogelijke opties werden verschillende axiale inclinatie en excentriciteitsindex overwogen. Het model toonde scenario's waarbij de met ijs bedekte gebieden nabij de locaties van de valleien.
Om het mechanisme de aanwezigheid van valleien te laten verklaren, moet het het benodigde watervolume en de snelheid van zijn aankomst garanderen. Het blijkt dat het model werkt en de mate van excentriciteit ligt 4 miljard jaar geleden in het bereik van mogelijke banen van de Rode Planeet.
Maar wetenschappers houden niet op en overwegen alle mogelijke mechanismen. Onder hen zijn vulkanisme en chemische invloeden.
