Je hebt vast wel vaker in de nachtelijke hemel gekeken en jezelf afgevraagd: "Zijn we alleen in het universum?" Deze vraag, meer dan 70 jaar geleden, kwelde de beroemde natuurkundige Enrico Fermi. Zo verscheen zijn beroemde paradox. Hij zegt dat alleen in het Melkwegstelsel honderden miljarden sterren leven, waarvan er vele miljarden jaren ouder zijn dan de zon. Zelfs als er maar een klein deel van de planeet is, moeten we nog steeds miljarden mogelijke werelden krijgen, waar zich beschavingen ontwikkelden, die begonnen zijn met stellaire verkenningen.
Waarom horen aardbewoners dan niet van zulke werelden? Waar is iedereen naartoe gegaan? Jarenlang konden wetenschappers kiezen tussen 'Alle buitenaardse wezens verbergen zich onder water', 'Ze stierven' of 'We zijn aliens die ooit lang geleden op een komeet naar de aarde zijn gekomen'. Alexander Berezin (een Russische theoretisch fysicus) besloot ook een bijdrage te leveren. Hij stelde een nieuw antwoord voor op de Fermi-paradox, iets wat niet iedereen leuk zal vinden. Immers, als zijn hypothese waar is, wordt onze toekomst zelfs nog donkerder. Hij begint met een aanname: wat als het eerste leven, dat zich ontwikkelt tot het niveau van interstellaire reizen, noodzakelijkerwijs alle concurrenten vernietigt om zijn eigen expansie te stimuleren? Dat wil zeggen, de mensheid is in staat om naar een ander leven te zoeken en daarmee het met zijn eigen komst te vernietigen. Wat als we die "slechteriken" zijn die zo bang zijn voor fantastische films en boeken?
De eerste kwam binnen, de laatste kwam uit
Berezin gelooft dat het noodzakelijk is om de parameters te verfijnen van wat het leven intelligent maakt. Het maakt niet uit hoe het leven eruit ziet. Het kan een biologisch organisme zijn, zoals mensen, een hoog ontwikkeld intellect of zelfs een gigantische planetaire geest. Maar het is belangrijk om haar gedrag te bestuderen. Om de paradox van Fermi te laten werken, moet buitenaards leven in staat zijn zich te ontwikkelen. Dat wil zeggen, theoretische buitenaardse wezens moeten het vermogen hebben om tussen de sterren te bewegen, of ons op zijn minst signalen op grote afstanden te sturen.
Hier ligt de hoofdtruc. Wil een beschaving het vermogen om via systemen te communiceren bereiken, dan moet deze een hoog niveau van ontwikkeling bereiken. En daarvoor moet je over vele vormen heen stappen. Het is onwaarschijnlijk dat een hoog ontwikkelde beschaving het leven opzettelijk zal vernietigen. Maar zo moet je een huis bouwen en per ongeluk een mierenhoop aanraken, die zichzelf niet kan beschermen. Onbeperkte groei leidt ertoe dat we het heelal kunnen vullen met zijn eigen klonen, waardoor elk systeem in onze gelijkenis verandert.
Erger dan vervagen
Het blijkt dat we niet eens tegen de marsmannetjes hoeven te vechten of een andere buitenaardse invasie moeten weerstaan. Het slechte nieuws is dat we zelf in staat zijn de rol van deze indringers te spelen. Immers, terwijl wij de eersten zijn die komen tot de mogelijkheid van ruimtevaart en op het pad van kolonisatie zullen we alle andere mogelijke soorten vernietigen.
Natuurlijk is dit slechts een theorie en Berezin verzekert dat hij in staat is om fouten te maken. We kunnen dit alleen leren door het universum verder te bestuderen en op zoek te gaan naar een ander leven. Misschien zullen we op een dag "geluk hebben" om een krachtige concurrent te trotseren.
