NASA's missie naar de grootste planeet in het zonnestelsel kwam dit jaar het dichtst bij het object.
Maandag rapporteerde NASA een succesvol slaagresultaat. Nog steeds verblijvend in de 53-daagse omloopbaan, zal het ruimtevaartuig niet dichterbij kunnen komen tot 2 februari 2017. Het moment van het dichtst benaderen van de toppen van de wolken kwam om 9:04 uur Pacific time op zondag (11 december), toen het apparaat met een snelheid van 129.000 mijl per uur in beweging was.
Het dichtstbijzijnde naderingspunt in de baan ("perijove") bracht het voertuig op zonne-energie ongeveer 2580 mijl (4150 km) over van de atmosfeer van de gasreus, waardoor het team ongelooflijk nauwkeurige metingen van het magnetisch veld, de zwaartekracht en de chemische samenstelling kon verzamelen.
Tijdens de passage functioneerden 7 van de 8 instrumenten. NASA verwacht de komende dagen informatie te ontvangen.
Volgens Scott Bolton, de hoofdonderzoeker van Jupiter van het Southwestern Research Institute in San Antonio, was dit de eerste keer dat de missie werd gebruikt om de interne structuur van een object te bestuderen door het zwaartekrachtveld te meten. "We verwachten dat de zwaartekracht het verleden en de toekomst onthult", zei hij vóór de bijeenkomst op zondag. Het enige apparaat dat niet aan boord werkte, was de Jovian Infrared Auroral Mapper (JIRAM), waarvoor een software-update werd voorbereid. Naar verwachting zal deze in februari operationeel zijn tegen de vierde fase.
Volgens NASA gaan wetenschappers nog steeds in op de manier waarop de 53-daagse omloopbaan de operatie zal beïnvloeden. In oktober was het de bedoeling dat Juno zou overgaan naar een baan om de 14 dagen. Maar de manoeuvre werd voorkomen door een glitch in de motor van de brandstofklep. We besloten om het niet te riskeren en verlengden de vorige loop.
Juno blijft nog 20 maanden in de ruimte en verzamelt ook informatie over de vorming van andere planeten.
Hoewel zijn gevoelige elektronica wordt beschermd door een speciaal geval, zal Juno niet langer leven dan gepland. De gasreus is het meest radioactieve gebied in het gehele zonnestelsel, gevuld met ioniserende deeltjes, en vernietigt de systemen van het apparaat. Vóór onherstelbare schade, om satellieten te beschermen tegen biologische vervuiling (terrestrische microben), zal Juno tegen het oppervlak botsen en het pad vervolgen.
