houden
Het zonnestelsel is in staat verschillende wonderen te doen. Onder hen staat een luxueuze Saturn, omgord door het grootste ringensysteem. Maar je moet snel opschieten om van dit uitzicht te genieten, want er bestaat een vermoeden dat de ringen snel zullen verdwijnen.
Hoogtepunt van het zonnestelsel
Saturnus is een grote gasreus die het geluk had een prachtig ringsysteem om zich heen te vormen. In 1610 was de eerste gelukkige waarnemer Galileo Galilei. Helaas begreep hij niet waar hij naar keek en noemde hij de planeet "drievoudig" of "met oren" in zijn aantekeningen, wat satellieten of onbekende formaties onder de uitsteeksels betekent.
Christian Huygens bleek vindingrijker te zijn. Hij keek met een telescoop naar de planeet, vergroot 50 keer het beeld en publiceerde in 1656 het eerste rapport over de ringen. In de moderne telescoop worden de drie hoofdringen het best bekeken, maar de rest, samen met de gaten en sleuven, werden in detail bestudeerd met behulp van de Cassini-missie.
Apparaten die
kunnen zijn
Het ruimtevaartuig Cassini, samen met de sonde Huygens, startte vanaf aarde in 1997. In 2004 wist hij de zesde planeet te bereiken. Een jaar later landde de sonde op Titan en de eenheid zelf bleef de nieuwe wereld verkennen. Dankzij de missie konden we een grootschalig informatiearchief verkrijgen, zowel over de planeet als over de satellieten. Maar ook de mensen van de hele wereld waren in staat om de grootschalige ringen voor het eerst dichtbij te observeren. Bovendien slaagde Cassini er verschillende keren in om de kloven te overbruggen, en in 2017 voerde hij de laatste duik uit in de atmosfeer van de planeet.
De missie is lang geleden beëindigd, maar onderzoekers blijven de ontvangen informatie ontcijferen. Maar onder de bevindingen is er een nogal droevige - de ringen van Saturnus kunnen verdwijnen.
Waar gaan de ringen naartoe?
Geschatte ringen van Saturnus met namen. De Cassini-opening bevindt zich tussen A en B
In de laatste momenten van zijn leven bestudeerde Cassini zorgvuldig de atmosfeer van de planeet, waar een vreemde "regen" is. Dit is een verbazingwekkend fenomeen waarbij een cluster van waterdruppeltjes en stof uit de geschatte ringen op de planeet neerdaalt. Voor de eerste keer werd dit moment zelfs opgenomen in de jaren tachtig. tijdens de passage van Voyager, maar niemand kon de exacte oorzaak vinden.
De analyse van het apparaat toonde aan dat ringen in samenstelling 4 sterk lijken op kometen met een grote hoeveelheid organisch materiaal, ammoniak en zuurstof, die tijdens de "regen" deelnamen aan complexe chemische interacties. Maar het is verrassend dat de hoeveelheid neerslag de theoretische berekeningen ver overschrijdt. En dit betekent dat met ringen C en D4 we het afscheid durven nemen in een vrij snel tempo. Sommigen zetten honderd jaar op. Meer optimistische onderzoekers geloven dat D 4 voor 7-60 duizend jaar zal verdwijnen. Het zal langer leven als het materiaal van C kan selecteren, dat van 700.000 jaar naar 7 miljoen gaat.
Postscript
Niemand weet precies hoeveel ringen van Saturnus nog steeds aardse waarnemers zullen kunnen behagen. De uitputtingsfactor is echter al opgelost. Daarom, directe telescopen naar de hemel en genieten, omdat toekomstige generaties het risico lopen om een uitgeputte gasreus tegen te komen.
