De spooktrein, die, zoals bekend, zich uitstrekt achter de satelliet Enceladus van Saturnus, laat een spoor achter in de baan van de gasreus. Maar wetenschappers konden de bron nog steeds niet bepalen.
Aan de hand van afbeeldingen van de NASA Cassini-missie konden wetenschappers vaststellen dat de bron van deze pluim de geisers van de ijzige satelliet is. Bovendien konden ze de specifieke geisers identificeren die dit fenomeen vormen.
"We konden vaststellen dat elke afzonderlijke pluimstructuur werd gevormd door afzonderlijke groepen geisers op het oppervlak van Enceladus," zei Colin Mitchell, een lid van het Cassini-team van het Institute of Space Sciences in Boulder, Colorado.
Het Mitchell-team, dat hoge resolutiebeelden van Cassini combineert met computermodellen, volgde het traject van ijsdeeltjes in individuele geisers, ontsnappend door gigantische scheuren in de ijskorst van Enceladus. Samengesteld uit de kleinste deeltjes ijs, stof en organische moleculen, zijn geisers indirect bewijs van de ondergrondse oceaan, die theoretisch bestaat onder de dikke ijskorst van de satelliet.
Ontsnappen aan het oppervlak van Enceladus, deze enorme formaties bereiken tienduizenden kilometers in de E-ring van Saturnus en voorzien het van ijsdeeltjes. De onderzoekers konden vaststellen dat de grootte van deze deeltjes niet minder is dan honderdduizendste inch. Deze ontdekking leverde een directe verbinding op tussen de geisers van Enceladus en een van de buitenringen van Saturnus. Tijdens de studie van de geisers van Enceladus werden veranderingen in de vormen en afmetingen van deze formaties geïdentificeerd, waarschijnlijk als gevolg van getijdencompressie, die de ijsemissies van scheuren en breuken regelt. Er is echter nog meer werk nodig om deze correlatie te verifiëren.
Deze studie zal wetenschappers helpen de dynamiek van veranderingen in Enceladus-emissies te begrijpen, evenals begrijpen hoe ijsdeeltjes een kleine satelliet verlaten en hoe ze de E-ring vormen. Dit zal op zijn beurt de planetaire wetenschappers helpen om het leven en de evolutie van de ondergrondse oceaan van Enceladus te begrijpen.
"Geisers geven ons de mogelijkheid om te berekenen hoeveel massa Enceladus vertrekt en op weg gaat langs de baan van Saturnus", zegt Carolyn Porco, teamleider van het visualisatie-experiment. "Dus, een andere belangrijke stap is het bepalen van de hoeveelheid massa die betrokken is in het proces."
Terwijl de Cassini-missie zijn logische conclusie nadert, blijft Enceladus een belangrijk doelwit voor het ruimtevaartuig. Samen met het groeiend aantal externe satellieten van het zonnestelsel roept de kenmerken van Enceladus en zijn oceaan belangrijke vragen op over de mogelijkheid van leven buiten de aarde.
