Het landen van een robotische sonde op het oppervlak van een ijzige maan kan het zoeken naar leven bemoeilijken. Daarom is het de moeite waard om dieper te graven.
De zoektocht naar tekenen van het leven of zijn voorgangers op het oppervlak van de maan van Jupiter Europa is misschien niet helemaal aan het begin. Daarom suggereren veel wetenschappers verdieping.
De oceaan, die twee keer zoveel water bevat dan alle zeeën van de aarde, spettert onder de 15-15 km (15-25 km) ijskorst. Om deze reden geloven astrobiologen dat de maan 3.100 mijl (3.100 km) breed is - een van de beste kanshebbers in het zonnestelsel voor buitenaards leven.
Bovendien merkte de Hubble-ruimtetelescoop op dat er waterdampdampen uit het zuidelijke poolgebied stroomden. Ze suggereren dat dit oceaanmateriaal terug zou kunnen vallen op het ijsoppervlak.
Dit is een uniek perspectief voor NASA, die het apparaat in de 2020s naar Europa zal lanceren om chemische bewijzen van levensondersteuning te detecteren. NASA's missie was beperkt tot overvliegen, maar het Amerikaanse Congres beval de opname van een landing in het plan.
Dit bemoeilijkt echter de taak. Het verbranden van een motor met lage stuwkracht om de afdaling te vertragen, zal "de grond met ammoniak overstromen en dit zal het werk sterk belemmeren", zei Ralph Lorenz, een planetaire wetenschapper aan het Johns Hopkins University Laboratory of Applied Physics in Maryland.
Dit is ongemakkelijk omdat er stikstof in ammoniak is. "Alles in ons lichaam bevat stikstof," zegt hij. "Als je op zoek gaat naar stikstof in de atmosfeer, dan is het vinden van het in Europa een echte gelukzaligheid. Maar wat te doen met voorlopige vervuiling, zelfs als deze niet erg groot is? ". Als je deze methode gebruikt, zullen wetenschappers moeten uitzoeken of de stikstof oorspronkelijk is voor de planeet, of dat we die bij de landing hebben meegenomen.
In een studie ontdekte Lorenz dat het landen van een 440-pond ruimtevaartuig op Europa de staat van het oppervlak van 9 meter rond de landingsmodule zou verstoren. Hij maakte deze conclusie door beelden van eerdere effecten van landingen op de aarde Maan en Mars te analyseren.
Wetenschappers vinden het moeilijk om te raden of het apparaat zich van zo'n site kan verwijderen. De Curiosity Rover heeft wielen, dus hij reed weg in 2012, maar we hebben weinig informatie over de gevaren van de oppervlakte van Europa.
"Heggen kunnen leiden tot kantelen of het valt gewoon in de spleet," zei Lorenz. "We kunnen niet op geluk vertrouwen, anders gooien we 1-2 miljard dollar in de leegte."
Het probleem van stikstofvervuiling is veel gecompliceerder dan op Mars of de maan, omdat deze satelliet kouder is. De temperatuur stijgt niet boven -260 graden Fahrenheit (-160 graden Celsius). Onder dergelijke omstandigheden zal ammoniak waarschijnlijk aan de oppervlakte worden vastgehouden, waardoor het in wisselwerking kan treden met andere moleculen en mogelijk verwarring kan creëren in de waarnemingen.
Andere onderzoekers zeggen dat oppervlaktemonsters belangrijk zijn, maar waardevolle exemplaren zijn dieper verborgen. "We moeten onder de oppervlakte komen", zegt Britney Schmidt, een planetaire wetenschapper aan het Institute of Technology.
Schmidt is van mening dat je minimaal 10 cm moet boren naar een plek waar geen verontreinigd ijs en kosmische straling zijn die biogene moleculen vernietigen. "Als we 10 cm of een meter vallen (3 voet), krijgen we een gebied dat niet wordt beïnvloed door de motor", zegt ze. "Hoe dieper je duikt, des te waardevoller de monsters."
Het apparaat gaat niet alleen op zoek naar ammoniak of stikstof. Dit benadrukt Peter Willis, een chemicus bij het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena, Californië.
De missie zal voorzorgsmaatregelen nemen om direct in het ijs te komen. NASA is van plan gebruik te maken van de methode om een hemelkraan te landen, waardoor nieuwsgierigheid naar Mars wordt verminderd. Bij het naderen van het oppervlak zal het ruimtevaartuig een boegschroef lanceren waarmee het in de lucht kan hangen. Op dit moment laat hij het apparaat met een koord naar de oppervlakte zakken.
In dit geval, "het apparaat zal vallen, maar we hopen dat de hoogte niet groot zal zijn," - zegt Willis.
Beperking van terrestrische organische stoffen zal NASA helpen om buitenaards leven te vinden, zelfs als deze organismen niet lopen, maar zweven.
"Het is te vroeg om te gaan vissen", zegt hij. "Maar er is hoop op het ontdekken van de biogene moleculen die nodig zijn voor het leven."
