Voordat hij vorig jaar op Mercury viel, maakte de interplanetaire sonde Messenger een afscheidscadeau aan wetenschappers.
Tijdens zijn laatste banen bevestigde de Boodschapper dat Mercurius een donker oppervlak heeft vanwege koolstof. Bovendien ontdekte hij dat deze koolstof niet door kometen werd gebracht, zoals sommige onderzoekers geloofden.
Integendeel, wetenschappers geloven dat we overblijfselen van de oercortex zien. Deze schors, blijkbaar gevormd toen de oceaan van opgewarmd magma zich koelde en mineralen vormden.
Computersimulaties en experimenten tonen aan dat de meeste van die gekristalliseerde mineralen zijn verdronken. De enige uitzondering was grafiet, dat niet verdrong, zoals uit de studie bleek.
Wetenschappers hebben een tool genaamd een neutronenspectrometer op de Messenger gebruikt om metingen uit te voeren van de donkerste gebieden op het aardoppervlak op lage hoogte. Er werd gedacht dat ze de stof bevatten met de laagste reflectiviteit.
Volgens het hoofd van de Messenger-missie, Sean Solomon van Columbia University: "De metingen toonden verhoogde thermische neutronenfluxen in drie vergelijkbare gebieden. We concludeerden dat alleen grafiet een verdonkerend materiaal kan zijn. Spectrale analyse en neutronenmetingen hebben dit aangetoond. " Wetenschappers zijn ook in staat geweest om koolstofrijk materiaal te vergelijken met enorme kraters, die dienen als bewijs dat het aan de oppervlakte kwam vanuit de diepte van de korst onder invloed van externe schokken.
Volgens Solomon worden alle gebieden van verduistering op Mercurius geassocieerd met het vrijkomen van materiaal uit de onderste lagen van de korst door enorme kraters naar de oppervlakte.
Wetenschappers geloven dat de dikte van de oude bast ongeveer een kilometer was.
De schors van het moderne Mercurius werd blootgesteld aan schokken, bedekt met lava, gesmolten en op andere manieren vernietigd.
Volgens natuurkundige Patrick Peplowski van de Johns Hopkins University zullen dergelijke processen elke oorspronkelijke cortex vernietigen. Hij schreef hierover in een artikel gepubliceerd in Nature Geoscience.
De bevinding bevestigt ook de theorie dat toen Mercurius werd geboren, het een hogere koolstofconcentratie had dan andere binnenplaneten.
"Deze conclusie bevestigt onze diepe overtuiging dat kwik werd gevormd uit een deel van de vroege zonne-nevel, die door chemische samenstelling beperkt was en tegelijkertijd rijk aan vluchtige verbindingen (bijvoorbeeld zwavel, natrium, kalium en chloor), vergeleken met delen nevels die aanleiding gaven tot Venus, Aarde en Mars, "zei Sean Solomon.
