Het superzware zwarte gat in het midden van de Melkweg wordt Boogschutter A * genoemd. Dit is het dichtst bij ons vergelijkbaar object, verwijderd met 25.000 lichtjaar. Astronomen hebben een unieke kans om te onderzoeken wat er gebeurt in de buurt van de "rand" van een zwart gat.
Monitoring in de radio- en röntgenstralen toont aan dat Boogschutter A * materiaal bij extreem lage snelheden verzamelt - slechts een paar honderdsten van de massa van de aarde per jaar. Röntgenstralen zijn constant en hoogstwaarschijnlijk te wijten aan de snelle beweging van elektronen in een hete aanwasstroom in verband met een zwart gat.
Visualisatie van gesimuleerde opvlamming en wolken rondom een superzwaar zwart gat in het galactische centrum. De gebeurtenis werd waargenomen in röntgen- en infraroodgolflengten.
Eens per dag zijn er uitbarstingen van emissies die heel verschillend zijn: ze worden vaker in het infraroodbereik weergegeven dan röntgenfoto's. Sommige submillimeterflitsen waren eerder geassocieerd met IR-flitsen, hoewel hun tijd was vertraagd in vergelijking met IR-gebeurtenissen. Het probleem is dat wetenschappers ondanks een intensieve observatiecampagne nog steeds niet de fysieke mechanismen kunnen vinden die fakkels veroorzaken. Astronomen besloten om een onderzoek uit te voeren met behulp van Spitzer en Chandra observatoria. Meer dan 4 jaar hebben we meer dan 100 uur aan gegevens verzameld, waaronder gebeurtenissen in de röntgen- en infraroodbereiken werden waargenomen. Hoogstwaarschijnlijk staat de röntgenfoto-gebeurtenis 10-20 minuten voor op infraroodstraling.
De waargenomen correlatie verwijst naar het bestaan van een bepaald fysiek verband tussen de gebeurtenissen, en een klein verschil in tijdigheid past in algemeen aanvaarde modellen die de aard van de uitbraken beschrijven. Toekomstige waarnemingen zijn gepland voor de zomer van 2019. Als flitsen worden opgemerkt, helpen ze om nieuwe tijdslimieten vast te stellen en op de bijbehorende fysieke modellen.
