Hoe waait de wind op Mars? In eerste instantie lijkt deze vraag eenvoudig, maar wetenschappers bestuderen dit fenomeen nog steeds hardnekkig. Observatie wordt gemaakt van verschillende meteorologische stations op het oppervlak. Een van de beste resultaten werd verkregen door het observeren van zandduinen in een baan. Wetenschappers hebben enorme formaties opgemerkt, die in maart op het oppervlak van Mars enkele meters per jaar bereiken.
In de afgelopen maanden manoeuvreert de Curiosity rover op een voorheen ontoegankelijke afstand, zodat deze een close-up van deze duinen kan maken en tot in detail kan vastleggen hoe deze zandkorrels bewegen. Wetenschappers zijn van plan een aantal geheimen te ontrafelen, waaronder: waarom, in tegenstelling tot Aarde, rimpelingen alleen op sommige zandduinen verschijnen en waarom ze verschillende texturen hebben. Daarna lees je wat de laatste bevindingen zijn over de waarneming van de duinen van Mars.
Achter de Dune
Dit is een van de eerste afbeeldingen van een rover naast een grote duin op Mars. Eerder hebben NASA Spirit en Opportunity-rovers veel kleinere rimpelingen vastgelegd. NASA probeert meer informatie te vinden over hoe de duinen verschillen in steile vingerkootjes, zoals op de afbeelding te zien is en hoe ze zich bewegen op Mars. De uitdaging is om de beweging van wind en zand op de planeet te modelleren, die duidelijk niet zo bekend is als die op Aarde. Rover Curiosity is op zoek naar bewijsmateriaal van zandglijbanen, die relatief recentelijk werden gevormd - ongeveer een seizoen geleden in Marsomstandigheden.
Laatste rustplaats van Spirit
In 2009 bestudeerde de Spirit-rover de Gusev-krater, gevuld met fluffy regolith, toen hij in een zandvang zat genaamd "Troy". In die tijd waren de duinen nog niet bestudeerd en uit wetenschappelijke studies over de vastzittende rover bleek dat zand onder hen verborgen kon zijn. In dit geval was de rover aan de top van de sulfaatafzetting die was geassocieerd met de hydrothermale (stoom) ontluchting. Het falen van de rover toonde hoe moeilijk het is om de samenstelling van het zand te voorspellen, zelfs in de vlakke gebieden van Mars.
Endeavour Ripples
In de afgelopen jaren bestudeert de Opportunity rover de krater Endeavour. Deze foto is genomen tijdens de rover-beweging in april 2010 op het duin. De afbeeldingen zijn hier relatief klein - slechts 20 centimeter (8 inch). De lichtpunt op de voorgrond is rotsachtige naakte rots. Opportunity controllers veranderden hun route naar Endeavour na het detecteren van rimpelingen in het zand (meer dan de hier getoonde) die een bedreiging zouden kunnen vormen voor de prestaties van de rover.
Onderweg
In 2014 veroverde HiRISE, een krachtige camera in een baan om de aarde, de duinen in de zeer actieve regio Neely Pater. Er werd bijgehouden dat de duinen gemiddeld 1,7 meter (5, 5 voet) bewegen in minder dan vier aardse maanden, in overeenstemming met een artikel in het tijdschrift Geophysical Research Letters. Wat nog verrassender is, is hoe groot de duinen zijn: tot 50 meter (164 voet) hoog.
Duinen met een schildpadschelppatroon
Nogmaals, deze afbeelding toont de verbazingwekkende omvang van de duinen op Mars. Deze foto toont de formatie in de Bunge-krater, die in 2006 werd overgenomen door het thermionische formatiesysteem van de NASA en een gebied bestrijkt van ongeveer 14 kilometer (9 mijl) breed. De duinen verplaatsen zich naar links van het beeld in perspectief. Wetenschappers doen er alles aan om deze processen te begrijpen, computermodellen te gebruiken en de duinen van Mars te vergelijken met de duinen die zijn bestudeerd en op aarde zijn bestudeerd.
Duinen in de Trap
Deze foto gemaakt door ESA Mars Express laat zien dat de duinen in de Trap-krater 200 meter (656 voet) bereiken. Dit is bijna twee keer de hoogte van het Empire State Building. Het bestaat voornamelijk uit basalt (vulkanisch gesteente) en heeft volgens de European Space Agency een complexe geologie: "De vlakke vloer heeft een aantal kleine kraters en grote verzonken putten. Het grootste deel van de duinen ligt op het vlakke overblijfsel van de oorspronkelijke krater, maar dan vallen sommige delen scherp in de putten ".
