Onderzoekers hebben ontdekt dat het magnetisch veld van Jupiter heel anders is dan dat van de aarde. Hun analyse is gebaseerd op gegevens van het Juno-ruimtevaartuig. NASA stuurde het schip in 2011 terug naar Jupiter. In 2016 benaderde Juno de gasreus op een afstand van 4000 km van het oppervlak. De laatste twee jaar heeft het apparaat zijn ogen niet van het magnetisch veld van de planeet afgenomen. Wat laten de gegevens zien?
Bij het in kaart brengen van het magnetisch veld van de planeet, worden meestal gekleurde lijnen gebruikt om de magnetische flux aan te tonen. Daarom wordt het magnetische veld van de aarde weergegeven als lijnen die uit de noordpool komen, een bocht maken en terugkeren naar het zuiden. Het resultaat ziet eruit als een grote staafmagneet. Maar er is iets vreemds aan de hand met Jupiter.
Magnetische veldlijnen: a - noordpoolweergave, 4 b - zuidoost, c - equatoriaal. De niet-dipolaire aard van het magnetisch veld op het noordelijk halfrond en de dipool in het zuiden zijn opvallend. Het equatoriale beeld is geconcentreerd nabij de Grote Blauwe Vlek en toont de verbinding van de magnetische veldlijnen die door de Vlek hangen. Het contouroppervlak bevindt zich op r = 0,85 RJ, waarbij de dichtheid van de veldlijnen evenredig is met de radiale magnetische veldsterkte en wordt weergegeven door het kleurengamma (rood is de externe stroom en blauw is de interne) De gasreus heeft stroomlijnen die uit de noordpool komen. De planeet heeft echter twee terugkeerpunten: aan de zuidpool en dichtbij de evenaar! Bovendien wordt in het geval van de aarde het magnetische veld verdeeld tussen de polen en in Jupiter zijn alle lijnen geconcentreerd op het noordelijk halfrond.
Er is ook een vraag over hoe magnetische velden worden gegenereerd. Er wordt aangenomen dat in de aarde het hoofdmechanisme de interne dynamo is - de borrelende elektrisch geleidende vloeistoffen in de kern. Maar wetenschappers geloven dat Jupiter bestaat uit helium en waterstof, die niet bijzonder gehaast zijn om elektriciteit te geleiden. Vandaar de theorieën dat een sterke druk in de planeet leidde tot de vorming van vloeibaar metallisch waterstof, waarvan het gedrag op metalen lijkt.
Wetenschappers merken ook op dat er tot nu toe geen gegevens zijn die de vreemdheid van het gedrag van het magnetisch veld van Jupiter verklaren. Maar men gelooft dat de antwoorden verborgen zijn in de unieke interne structuur van de planeet.
