Afgezien van een klein aantal Mars-meteorieten verzameld op aarde, enkele zwaartekrachtgegevens van ruimtevaartuigen en andere stukjes informatie, is onze kennis van wat zich op de planeet bevindt erg klein. Dit werd verklaard door Bruce Benerdt, de hoofdonderzoeker van de nieuwe afdalingsmodule InSigth bij het NASA Jet Propulsion Laboratory in Californië. Maar de situatie kan veranderen.
Insight (de naam staat voor "exploratie van de diepten met behulp van seismische gegevens, geodesie en warmteoverdracht") wordt in maart gelanceerd naar Mars voor een korte reis van zes maanden naar de Rode Planeet. Aangekomen bij de equator van Mars, boort het ruimtevaartuig een klein gat om een monster van de binnenste lagen van de planeet te nemen, en de seismograaf zal eventuele "marshokes" meten.
"Mars is echt een goed laboratorium, waardoor het mogelijk is om te begrijpen hoe de planeten worden gevormd tot holistische objecten, wat ze zijn," zei Benerdt. "Omdat de afwezigheid van tektonische platen betekent dat de vroege lagen niet zijn ondergedompeld in de planeet (in tegenstelling tot de aarde) .Daarnaast is Mars groot genoeg om een complexe interne compositie te hebben met de kern en mantel, in tegenstelling tot de maan naast de aarde" .
In de afgelopen twee maanden hebben ingenieurs InSight-kwaliteit getest in de Lockheed Martin-fabriek in Colorado. Het bedrijf zegt dat tot nu toe alles goed gaat. De aannemer heeft jarenlange ervaring met NASA en helpt twee ruimtetuigen, de Mars Odyssey en de Mars Reconnaissance Orbiter, te controleren, die informatie uit Insight leveren om in een baan om de aarde te vliegen. De MRO veranderde onlangs zijn positie in een baan om InSight land te helpen.
Testen bestaat uit twee fasen - lancering en vlucht naar Mars, en vervolgens een uitgebreide controle van de start en landing. Gelukkig voor InSight werd een soortgelijk systeem eerder getest toen het Phoenix-afdalingsvoertuig veilig aan de oppervlakte kwam in augustus 2007. Maar er zijn nog een aantal fasen die moeten worden uitgewerkt. Dit omvat de scheiding van het afdalingsvoertuig van het transportschild en de veilige inzet van de InSight naar de "poten" zodat het geen energie verspilt aan de oppervlakte.
"Nadat we zijn geland, is de volgende kritieke gebeurtenis de inzet van zonnecellen", zegt Stu Spat, programmamanager bij Lockheed Martin Space Systems, Discovery News. - "Ze zullen worden ingezet in een vrijwel cirkelvormig patroon om zonne-energie voor stroom te verzamelen, vervolgens zullen we de belangrijkste componenten testen en een communicatietest uitvoeren om een stabiele uitwisseling van gegevens (met de aarde) te handhaven."
Het eerste 80 sol (Martiaanse dagen) werk zal zeer stressvol zijn. In de eerste 40 sol test InSight hun systemen en plaatst een seismograaf op het oppervlak. Dan komt het stadium van boren. De machine dompelt de boor geleidelijk in de grond tot een diepte van een halve meter per keer. De onderzoekers brengen vervolgens enkele dagen door met het verzenden van warmtepulsen om te zien hoe de omgeving rond de boor reageert. Het doel van de missie is om minimaal 3-5 meter te duiken.
Het is bekend dat de astronauten van het ruimtevaartprogramma Apollo nauwelijks monsters konden nemen uit de diepten van de maan, omdat het stof ongelooflijk dicht was geramd. Maar het team InSight verwacht geen vergelijkbare situatie op Mars. "De wind en andere processen mengen de grond diep, dus het is niet zo monolithisch als op de maan," zei Benerdt, "en er zijn enkele stofdichtheidsmetingen gedaan door Spirit en Curiosity." Wetenschappers hebben ook tal van testen van oefeningen met vergelijkbare grond uitgevoerd in het Jet Propulsion Laboratory en op andere locaties. Inzicht zal landen tijdens de val van Martian en zal naar verwachting daar één Marsjaar blijven, wat ongeveer twee jaar op onze planeet is. Verbeterde isolatie en een grote zonnecel moeten het ruimteschip in de winter veilig en in werkende staat houden. In tegenstelling tot rovers moet een ruimtevaartuig gewoon op zijn plaats blijven en gegevens verzamelen, dus het vereist minder energie.
"We hopen," zei Benerdt, "om 20 tot 100" marshmallaches "te repareren tijdens het Martiaanse jaar, om meer te weten te komen over de interne samenstelling en de kaart van de binnengrenzen van de planeet." "De missie kan nog langer duren als de componenten worden ondersteund en de financiering wordt voortgezet," voegde hij eraan toe.
